ggr
ggr @george
Athens

Είναι ένα από τα πιο ωραία λικέρ!Προσωπικά το θεωρώ σαν το κορυφαίο, ίσως επειδή είναι συνδεδεμένο με τα παιδικά μου χρόνια…Σαν εικόνα αρχικά, να το βλέπω να φτιάχνεται κάθε χρόνο στο σπίτι, τη μητέρα να φέρνει σακούλες με βύσσινα από τη λαική και πακέτα ζάχαρη από το σουπερμάρκετ, να γεμίζει τις γυάλες και να τις αραδιάζει στη βεράντα, κάτω από τον καυτό ήλιο του Ιουλίου. Μέεεερες μετά, προσέθετε και το κονιάκ (αποκλειστικά Μεταξά τα χρόνια εκείνα) και, γρήγορα γρήγορα, το ποτό για τις γιορτές και για τις επισκέψεις του χειμώνα ήταν έτοιμο.Σαν νεαρός, χρόνια αργότερα, “ανακάλυπτα” στα ντουλάπια γυάλες με παλιό λικέρ, ερασιτεχνικά παλαιωμένο αλλά εξαιρετικά καλό, και άρχιζε το πανηγύρι. Φίλοι, φίλες, έχουν περάσει από εκείνη τη βεράντα στους Αμπελόκηπους και έχουν απολαύσει ποτηράκι-ποτηράκι εκείνα τα υπέροχα λικέρ, καθισμένοι σε φερ-φορζέ και απολαμβάνοντας τη θέα προς το Λυκαβητό...Σαν πραγματικό βάλσαμο στην καρδιά, μέσα σε αυτές τις δύσκολες ημέρες που περνούμε όλοι μας, οι αναμνήσεις εκείνων των χρόνων έρχονται και ξανάρχονται στο νου, αξέχαστες γεύσεις και αρώματα συνδεδεμένες με ωραίες στιγμές, σημαντικές για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας σήμερα.Α, όσο για εκείνες τις γυάλες με το “λικέρ της μαμάς”, μία από αυτές έχει διασωθεί μέχρι σήμερα, στα δικά μας ντουλάπια πλέον και, ευτυχώς, η στάθμη του λικέρ είναι ακόμη αρκετά ανεβασμένη… Συντροφιά κάποιες στιγμές που το μυαλό κάνει άλματα προς τα πίσω…Αυτό εδώ, όμως, είναι ένα διαφορετικό λικέρ βύσσινο, Είναι αρωματισμένο με αρώματα ροδάκινου και βερύκοκκου και “ενισχυμένο” με την δηκτική ένταση και σπιρτάδα του ροζ πιπεριού. Επιχειρήστε το!

Λίγα μυστικά ακόμα

Κάποιες κυρίες, βάζουν στη γυάλα ταυτόχρονα όλα τα υλικά (βύσσινο, ζάχαρη, κονιάκ) και αφήνουν το ποτό να γίνει, πάντα στον ήλιο και στη ζέστη. Δεν ξέρω ποια μέθοδος είναι καλύτερη, αυτή η επιλογή ίσως να σας εξασφαλίζει αποτελεσματικότερα από το ενδεχόμενο να “αρπάξουν” τα βύσσινα (δείτε βήμα 8) στην περίπτωση που δεν είναι ερμητικό το κλείσιμο της γυάλας. Εάν όμως υπάρχει ένα τέτοιο ενδεχόμενο, τότε εκθέτετε το αλκοόλ σε κίνδυνο να εξατμισθεί για περισσότερο χρόνο. Η λύση είναιΕξασφαλίστε ΕΡΜΗΤΙΚΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ στη γυάλα.Μπορείτε να μειώσετε την ποσότητα της ζάχαρης και κάτω από το 11 με το βύσσινο και να την πάτε έως το 3/41. Καλύτερα να μη τη μειώσετε και άλλο, έχω την εντύπωση ότι λειτουργεί και σαν συντηρητικό, όταν το λικέρ μπαίνει σε δεύτερη φάση.Εάν, όταν δοκιμάσετε το έτοιμο λικέρ, διαπιστώσετε ότι θα το θέλατε λίγο πιο γλυκό, κανένα πρόβλημα. Θα ετοιμάσετε ένα σιρόπι βράζοντας για 8-10 λεπτά ένα μέρος νερό και δύο μέρη ζάχαρης και, όταν γίνει ένα καλά δεμένο σιρόπι, το αφήνετε να κρυώσει εντελώς (διότι διαφορετικά θα θολώσει το λικέρ σας) και στη συνέχεια προσθέτουμε αυτό το σιρόπι στο λικέρ και ανακινούμε πολύ καλά για να ανακατευθούν. Προσοχή, η ποσότητα του νερού δεν πρέπει να είναι μεγάλη, διαφορετικά θα αραιώσει το λικέρ. Ίσως λοιπόν να πρέπει να κάνετε αυτήν την εργασία τμηματικά, λίγο-λίγο και να δοκιμάζετε κάθε φορά εάν τόσον η ζάχαρη όσον και η πυκνότητα του λικέρ είναι εντάξει με τα γούστα σας.Το λικέρ μπορεί να γίνει, όπως φαίνεται εδώ, με κονιάκ (και σε αυτή την περίπτωση θα έχει εκείνη την ονειρεμένη, γλυκιά, γεύση των λικέρ των μαμάδων και των γιαγιάδων μας), αλλά μπορεί να γίνει και με οποιοδήποτε άλλο αλκοολούχο ποτό χωρίς ιδιαίτερη γεύση, για παράδειγμα με τσίπουρο (οπότε και να είναι πιο δυνατό).Σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση, της χρησιμοποίησης πιο δυνατών αλκοολούχων ποτών, για να μη βγει περισσότερο δυνατό το ποτό από ό,τι θέλετε, μπορείτε να κάνετε το εξήςΣτο βήμα 12 να ρίξετε ένα μέρος μόνο από την όλη ποσότητα του αλκοολούχου ποτού στη γυάλα. Αφού το δοκιμάσετε μετά από μερικές ημέρες, μπορείτε να συμπληρώσετε επιπλέον ποτό, φέρνοντάς το σιγά-σιγά στους βαθμούς που το θέλετε.Και, βέβαια, μπορούμε κάλλιστα να χρησιμοποιήσουμε κονιάκ (για ένα πιο γλυκό αποτέλεσμα) και στο τέλος να κάνουμε το λικέρ μας πιο δυνατό, προσθέτοντας κάποιο πιο δυνατό αλκοολούχο ποτό. Θα συνδυάσουμε έτσι τη γλυκιά γεύση με τους περισσότερους αλκοολικούς βαθμούς.Και κάτι τελευταίοΌταν το λικέρ σας είναι έτοιμο, τα βύσσινα που θα μείνουν φυσικά και δεν τα πετάτε!!! Μπορούμε να τα βάλουμε σε polybags και να τα διατηρήσουμε έτσι χωρισμένα σε “μερίδες” στην κατάψυξη για πολλούς πολλούς μήνες, πάνω και από χρόνο. Θα τα χρησιμοποιήσουμε (αφού βέβαια αφαιρέσουμε τα κουκούτσια τους) σε διάφορα σπιτικά γλυκά (black forest, σοκολατάκια με καρδιά από βύσσινο, τούρτες, πάστες, παγωτά, κλπ).  Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε και σαν maraschino μέσα σε άλλα ποτά. Επίσης εάν προσθέσουμε λίγη ζάχαρη και μία μικρότερη ποσότητα αλκοόλ (ίσα να τα σκεπάζει, 250-300ml), μπορούν να διατηρηθούν και εκτός ψυγείου, ερμητικά κλεισμένα και πάλι σε μία γυάλα. Μετά από μήνες θα μας δώσουν ένα εξ’ ίσου ωραίο λικέρ, πολύ λιγότερο σε ποσότητα, βέβαια, που μπορούμε όμως να αναμείξουμε με το αρχικό μας. Και, βέβαια, μπορείτε να φτιάξετε μία συνταγή που ήδη υπάρχει στο site (“Βύσσινα Μεθυσμένα” ή “in guazzo”) και να τα χρησιμοποιήσουμε και πάλι στη ζαχαροπλαστική.

Δες περισσότερα
Διόρθωση συνταγής

Υλικά

1,5 λίτρο σπιτικό λικέρ
  1. 1 κιλό βύσσινο
  2. 1 κιλό ζάχαρη
  3. 170 γρ επιπλέον ζάχαρη
  4. 1,5 lt κονιάκ (δύο μπουκάλια των 750 ml)
  5. 1 ξυλάκι κανέλλας
  6. 4-5 “καρφάκια” γαρύφαλλο
  7. προαιρετικά
  8. 25-30 κόκκους ροζ πιπέρι. Για το υπέροχο άρωμα και την πολύ ελαφριά σπιρτάδα του

Οδηγίες μαγειρέματος

  1. 1

    Διαλέγουμε βύσσινα ώριμα αλλά σε πολύ καλή κατάσταση, να είναι δηλαδή μαλακά (άρα και έτοιμα να δώσουν όλους τους χυμούς τους) αλλά όχι ταλαιπωρημένα. Τα πλένουμε, τα καθαρίζουμε από τα κοτσάνια και τα φυλλαράκια τους, όχι όμως και τα κουκούτσια τους και τα ζυγίζουμε. Με βάση αυτό το “μεικτό” βάρος τους θα κανονίσουμε και τις ποσότητες της ζάχαρης και του αλκοόλ.

  2. 2

    Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα δύο φρούτα, ροδάκινα και βερύκοκκα. Ώριμα, αρωματικά αλλά και γερά. Τα πλένουμε και αυτά και τα ζυγίζουμε. Υπολογίζουμε την ποσότητα που θα χρησιμοποιήσουμε λίγο κάτω από εκείνη των βύσσινων (στο 80% εκείνης, αν και δεν νομίζω ότι η ακριβής αναλογία έχει και πολύ σημασία. Θέλουμε απλώς να αποκτήσει και ένα άλλο άρωμα το λικέρ μας, αλλά όχι τόσο έντονο που να “σκεπάζει” την παρουσία του βύσσινου.

  3. 3

    Ρίχνουμε τα βύσσινα μέσα στο βάζο και, ανακινώντας το, κάνουμε επίπεδη την επιφάνειά τους. ΔΕΝ έχει καμία απολύτως σημασία, απλά εμένα μου αρέσει έτσι!!! Εκείνο που ΕΧΕΙ, όμως, ΣΗΜΑΣΙΑ, είναι η χωρητικότητα του βάζου. Θα φροντίσουμε, φυσικά, να χωράει τα φρούτα και τη ζάχαρη που θα του βάλουμε τώρα, αλλά και να παραμένει αρκετός χώρος, όχι μόνο για να προσθέσουμε προς το τέλος του καλοκαιριού και το αλκοολούχο ποτό μας, αλλά και για να μείνει χώρος να “αναπνέει” το λικέρ μας.

  4. 4

    Πάνω από τα βύσσινα προσθέτουμε και τα άλλα δύο είδη φρούτου, τα ροδάκινα και τα βερύκοκκα, κομμένα σε μικρά κυβάκια, για να διευκολύνουμε τη ζύμωσή τους. Επιπεδώνουμε και πάλι την επιφάνειά τους. Θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε και μόνο ροδάκινα (αλλά όχι μόνο βερύκοκκα, δεν έχουν τόσο άρωμα να δώσουν).

  5. 5

    Προσθέτουμε το ξυλάκι της κανέλλας καθώς και τα καρφάκια του γαρύφαλλου. Κάποιοι προσθέτουν και μοσχοκάρυδο, εγώ θα το αποφύγω για να μην είναι πολύ …”αποπροσανατολιστικά” όλα αυτά τα αρωματικά και χάσει το λικέρ το βασικό του άρωμα, που προέρχεται από τα φρούτα.

  6. 6

    Αλλά και γιατί έχω σκοπό την “ένταση” να του τη δώσω με ένα άλλο αρωματικό που, ταυτόχρονα, θα “αγγίξει”, θα κάνει ενδιαφέρουσα και τη γεύση τουΘα του προσθέσουμε ροζ πιπέρι σε κόκκους. Τους τσακίζουμε λίγο ανάμεσα στα δάκτυλά μας πριν τους προσθέσουμε (είναι πολύ “αφράτοι” και εύθραυστοι, δεν θα συναντήσουμε καμία δυσκολία). Και θα βάλουμε αρκετούς, καμιά 30ριά, για τις ποσότητες της συνταγής.

  7. 7

    Πάνω από αυτά τα υλικά (φρούτα και μυρωδικά), θα ρίξουμε τη ζάχαρη. Για το βύσσινο, που είναι κάπως ξινό στη γεύση, υπολογίζουμε την ποσότητα ίση (περίπου) με εκείνη του φρούτου. Τα ροδάκινα και τα βερύκοκκα είναι σαφώς πιο γλυκά στη γεύση, συνεπώς θα υπολογίσουμε την ποσότητα της ζάχαρης από το 70% μέχρι και κάτω, στο 40% του βάρους τους, ανάλογα με το πόσο γλυκό θέλουμε το ποτό μας. Εγώ έμεινα κοντά στο κάτω όριο, χρησιμοποιώντας 170 γραμμάρια για ένα βάρος 400 γραμμαρίων γλυκών φρούτων.

  8. 8

    Κλείνουμε το βάζο αεροστεγώς. ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΑΥΤΟ ΘΕΛΕΙ ΠΡΟΣΟΧΗ, είναι κάτι πολύ πολύ απλό αλλά είναι και η βασική αιτία καταστροφής του λικέρ. Εάν το περιεχόμενο του βάζου παίρνει αέρα, εάν δεν είναι αεροστεγώς κλεισμένο, θα σας “αρπάξει” και θα καταστραφεί. Αντίθετα, εάν το βάζο κλείσει καλά, με τη βοήθεια και της θερμότητας που αναπτύσσεται στο εσωτερικό του από την έκθεσή του στον ήλιο, αλλά και με την παρουσία της ζάχαρης, θα γίνουν οι απαραίτητες ζυμώσεις και στο τέλος θα έχετε τη βάση για ένα τέλειο ποτό. Μία πρόσθετη προφύλαξη, για όσες έχουν την παραμικρή αμφιβολία για το αεροστεγές κλείσιμο, είναι να καλύψουν πολύ καλά το καπάκι, γύρω γύρω, με μεμβράνη που θα την στερεώσουν σφικτά με λάστιχο ή σπάγκο.

  9. 9

    Μεταφέρουμε το βάζο σε σημείο που έχει έντονη ηλιοφάνεια για αρκετές ώρες την ημέρα (στο μπαλκόνι, στην ταράτσα, στην αυλή, θα πρέπει να το βλέπει ο ήλιος όσο περισσότερες ώρες γίνεται) και το …ξεχνούμε, αφήνοντάς το να “μαζέψει ήλιο” για όσο πιο μεγάλο διάστημα αντέχουμε. Ήδη μετά από 40 ημέρες, ίσως και μόνο 1 μήνα, οι ζυμώσεις θα έχουν γίνει σε μεγάλο βαθμό (και οι …βιαστικές θα μπορέσουν να περάσουν στο επόμενο βήμα), στο τέλος του καλοκαιριού, όμως, το αποτέλεσμα θα είναι πολύ πολύ καλύτερο.

  10. 10

    Το μόνο που χρειάζεται είναι, όταν πλέον τα βύσσινα έχουν αρχίσει να βγάζουν τα υγρά τους, να ανακινούμε το βάζο ώστε να διαλυθεί η ζάχαρη. Αυτό θα το κάνουμε τις πρώτες ημέρες, όσο τα βύσσινα αλλά και η ζάχαρη βγάζουν τα υγρά τους, τότε είναι που πρέπει να “βάλουμε το χεράκι μας” και να βοηθήσουμε να διαλυθεί καλά η ζάχαρη και όσο περνούν οι ημέρες θα αραιώνουμε αυτές τις επεμβάσεις, για να τις σταματήσουμε μετά από τις πρώτες δύο εβδομάδες.

  11. 11

    Διαφορετικά, η ζάχαρη θα συγκεντρωθεί στον πυθμένα του βάζου, θα σφίξει και μετά θα θέλει πολύ έντονες αναταράξεις και για πολύ περισσότερη ώρα για να βραχεί και να διαλυθεί. Και πάλι με αμφίβολα αποτελέσματα εάν θα διαλυθεί καλά, θα πάρει πολύ περισσότερο χρόνο να διαλυθεί.

  12. 12

    Στο τέλος του χρόνου που έχουμε αποφασίσει να αφήσουμε τη ζύμωση να κάνει τη δουλειά της (είπαμε, από ένα μήνα έως και δύο ή και τρεις), θα ανοίξουμε το καπάκι και θα προσθέσουμε και το κονιάκ. Ήδη με το που θα ανοίξουμε το καπάκι του βάζου (ιδιαίτερα εάν είναι από εκείνα με το μηχανισμό και με το λάστιχο που τα κλείνει ερμητικά), μετά τον υπέροχο θόρυβο που θα ακούσουμε καθώς θα ορμούν έξω τα αέρια που έχουν δημιουργηθεί όλον αυτόν τον καιρό στο εσωτερικό του, το εξαιρετικό άρωμα του λικέρ θα κυριεύσει τα ρουθούνια μας, ανεβάζοντας στα ύψη την ανυπομονησία μας για το πότε θα είναι έτοιμο και θα το απολαύσουμε. Η ποσότητα του κονιάκ είναι όσο και το συνολικό βάρος των φρούτων (βύσσινων και ροδάκινων) που είχαμε χρησιμοποιήσει.

  13. 13

    Ξανακλείνουμε ερμητικά, ανακινούμε καλά για να ανακατευθεί και να ενωθεί με το υγρό που έχουν βγάλει τα βύσσινα και η ζάχαρη, και το αφήνουμε για άλλον 1 μήνα (μπορείτε να τα αφήσετε ακόμη περισσότερο, εάν ο καλός καιρός και η ηλιοφάνεια συνεχίζει, φθάστε και μέχρι τέλος Σεπτεμβρίου), να πάρει γεύση ποτό από την ώσμωση με τα βύσσινα. Και εδώ η προφύλαξη με τη μεμβράνη βοηθάει να μην εξατμισθεί το αλκοόλ, όταν δεν είναι απόλυτα ερμητικά κλεισμένο το βάζο.

  14. 14

    Γι’ αυτόν το λόγο (και επειδή δεν είναι και απίθανο να έχουμε ξεχάσει, μετά από τόσον καιρό, πόσα φρούτα ή πόση ζάχαρη είχαμε χρησιμοποιήσει, καλόν είναι να το σημειώσουμε σε ένα ταμπελάκι που θα κολλήσουμε πάνω στο βάζο. Επειδή όμως ο ήλιος …“δεν αφήνει τίποτα όρθιο στο πέρασμά του” και επειδή η ταμπελίτσα σας πολύ γρήγορα θα αποχρωματισθεί και δεν θα είναι πλέον αναγνώσιμη, αυτά που θα γράψετε ας είναι καλυμμένα με επιπλέον στρώσεις χαρτιού και όχι εκτεθειμένα απευθείας στο φως του ήλιου.

  15. 15

    Όταν θεωρήσετε ότι το λικέρ σας είναι έτοιμο, το βάζετε στις γυάλες ή στα μπουκάλια όπου θα το διατηρήσετε. Υποθέτω ότι όλοι έχουμε κρατημένα ωραία μπουκάλια που κάποια στιγμή θα σκεφθήκαμε “θα φτιάξω ένα ωραίο λικέρ και θα το βάλω εδώ μέσα”… Ε, αυτή η ώρα ήρθε!!! Δεν υπάρχει καλύτερη ευκαιρία για να τα αξιοποιήσετε… Μπορείτε εάν θέλετε να το σουρώσετε προηγουμένως, αν και εγώ θέλω να συναντώ που και που λίγα κομματάκια “μεθυσμένων” φρούτων.

  16. 16

    Άλλωστε, είναι ωραίο να βάζουμε και 2-3 βυσσινάκια μέσα στα ποτηράκια, όταν πίνουμε/σερβίρουμε το λικέρ, όχι;

  17. 17

    Όταν το λικέρ είναι έτοιμο, τα βύσσινα που θα μείνουν στη γυάλα φυσικά και δεν τα πετούμε!!! Θα τους αφαιρέσουμε τα κουκούτσια τους και θα τα χρησιμοποιήσουμε είτε για να συνοδεύουμε το λικεράκι μας, είτε σε διάφορα σπιτικά γλυκά, από black forest μέχρι σοκολατάκια με καρδιά από βύσσινο και από παγωτά σε πάστες και τούρτες. Δείτε όμως και τη συνταγή για “Βύσσινα Μεθυσμένα” (ή “βύσσινα in guazzo”), εάν ψάχνετε για κάτι πιο πρωτότυπο.

  18. 18

    Εγώ απλά σας προσέφερα μία διαφορετική εκδοχή ενός γνωστού και αγαπημένου λικέρ. Οι συναισθηματικοί δεσμοί που κουβαλούν μαζί τους τα αρώματά του, βάζουν τις βάσεις της απόλαυσης. Αλλά το πιο σημαντικό συστατικό για να σας μείνει η στιγμή χαραγμένη, είναι η ΚΑΛΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ. Αυτήν αναζητήσετε!!!

Αντιδράσεις

Cooksnaps

Έφτιαξες αυτή τη συνταγή; Μοιράσου μια φωτογραφία του πιάτου σου!

Γκρίζα χειροποίητα σχέδια από μια φωτογραφική μηχανή, ένα τηγάνι και αστέρια που αναδύονται από το τηγάνι

Σχόλια (2)

ggr
ggr @george
Ναι φίλε μου, ασφαλώς και γίνεται με συνδυασμό κονιάκ με κάποιο άλλο αλκοολούχο χωρίς γεύση (τσίπουρο, τζιν, βότκα, ακόμη και με κόκκινο ρούμι που έχει μία ελαφριά αλλά πολύ κοντινή γεύση. Το κονιάκ όμως είναι αυτό που δίνει στο λικέρ μία επιπλέον γλυκύτητα, που του πηγαίνει υπέροχα.

Από

ggr
ggr @george
στις
Athens