ggr
ggr @george
Athens

Σαν βγεις στον πηγαιμό για Κολοσσαίο, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος trattorie, γεμάτος από bar….. Και αν στις γραφικές t r a t t o r i e, τα ταβερνάκια-κατάλοιπα μιας άλλης εποχής, της Ρώμης (ή, καλύτερα, στα “κ α λ ο ύ δ ι α” τους) έχουμε εκτενώς αναφερθεί, για τα περίφημα “bar” της δεν έχουμε πει τίποτα. Και όμως, είναι το βασικό σημείο συνάντησης των Ρωμαίων (εάν μιλήσουμε μάλιστα για τους Μιλανέζους, για αυτούς είναι “δεύτερο σπίτι” τους..... Αλλά δεν είναι αυτοί το θέμα μας...), το “στέκι” απ’ όπου θα περάσουν για ένα καφέ και δυό κουβέντες με φίλους ή τον μπάρμαν (il barista), το πρωί και άλλες δυό τρεις (ή και τέσσερις-πέντε, εάν προκύψει και κανένα λικέρ amaro), το απόγευμα επιστρέφοντας. Στη Ρώμη (και στην Ιταλία γενικότερα) το bar είναι το κέντρο της κοινωνικής ζωής τους. Δεν είναι το βρετανικό bar, η pub, όπου πάει κάποιος και πίνει τις ατελείωτες ποσότητες αλκοόλ. Δεν είναι ούτε η δική μας καφετέρια, όπου μπορεί να δει κανείς ατελείωτες “ανθρωποώρες” αραχτές (απαραιτήτως καθιστές, δεν μας αρέσουν οι .....“βιασύνες”, πολύ συχνά και σε δύο ή και τρεις καρέκλες). Πλησιάζει περισσότερο προς το Γαλλικό αντίστοιχό του, με τους ιταλούς να το επισκέπτονται περισσότερες της μίας φορές το πρωί για ένα “café” (έ ν α ς είναι ο καφές, ο espresso) και το απόγευμα για ένα “aperitivo” ή ένα cocktail. Εκεί λοιπόν, στις προθήκες ενός τέτοιου bar (συχνά είναι τόσο καλόγουστα και τόσο ωραία διακοσμημένα, που δεν σου κάνει καρδιά να φύγεις...), ανάμεσα στα τριγωνικά “tramezzini” με το αφράτο, χωρίς κόρα, λευκό ψωμί τους και στα “panini” με τα ατομικά ψωμάκια, τα παραγεμισμένα με χίλιες δυό γεύσεις (και χρώματα), βρίσκει κανείς, συχνά, κάτι δισκάκια με στρογγυλά γλυκά, κομμένα σε ομοιόμορφα ατομικά κομμάτια (μερίδες), που σε σκανδαλίζουν διαολεμένα να συνοδέψεις τον café σου. Είναι οι περίφημες “tarte”, άλλοτε με διάφορα φρούτα στην επιφάνειά τους (μήλο, αχλάδι, φρούτα του δάσους, μούρα, κ.λ.π.) και άλλοτε απλά κέικ, σε διάφορες γεύσεις. “Al café”, “alla ricotta”, “allo yogurt”, “al limone”. “Al limone” ? Και μόνο η αναφορά του ονόματος μου φέρνει μια α ν ε ξ έ λ ε γ κ τ η επιθυμία για αυτό το ιδιαίτερο κέικ, την “torta” με το α ν υ π έ ρ β λ η τ ο άρωμα λεμονιού και την αφράτη υφή. Και έχω μίιιια συνταγή ..... Μα μίιιια συνταγή ..... !!! Υπάρχουν όμως τόσες άλλες στο site..... Κάτι πρέπει να κάνω για να ξεπεράσω τον “σκόπελο” που εμφανίσθηκε και να εξασφαλίσω την πολυπόθητη έγκριση. Το βρήκα !!! Θα την ΠΑΡΑΓΕΜΙΣΩ !!! Με μία κρέμα ζαχαροπλαστικής, “al limone” και αυτή. Προέκυψε έτσι η συνταγή που ακολουθεί. Που στην πραγματικότητα πρόκειται όχι για μία αλλά για δύο συνταγές. Αφού, εάν σταματήσει κανείς μετά το βήμα 12, έχει ένα αφράτο και λαχταριστό κέικ λεμονιού (είπαμε, “torta al limone”), ενώ αν συνεχίσει έως το τέλος, παίρνει ένα πολύ δροσερό και πάντα αφράτο κέικ λεμονιού με κρέμα λεμόνι σαν γέμιση (“torta al limone con crema di limone”). Διαλέξτε και ...απολαύστε !!!

Λίγα μυστικά ακόμα

[1] Το κορν φλάουρ maizena είναι ιδανικό για να "δένετε" τις σάλτσες ή να “πήζετε” τα γλυκά σας. Εγώ χρησιμοποίησα maizena, απλούστατα γιατί την είχαμε σπίτι (το βρίσκει κανείς εύκολα στα σουπερμάρκετ). Εάν εσείς έχετε (ή βρείτε) ένα οποιοδήποτε άλλο κορν φλάουρ (άμυλο καλαμποκιού, στην πραγματικότητα) μπορείτε, κάλλιστα, να το χρησιμοποιήσετε. Όπως επίσης, μπορεί κανείς να χρησιμοποιήσει και άμυλο πατάτας. (***)[2] Σαν υγρό, θα έπρεπε να δώσω την ποσότητα σε ml, σε όγκο. Η πρωτότυπη συνταγή, όμως, μιλούσε για γραμμάρια, το έδινε σε βάρος. Όταν θέλησα να το υπολογίσω εγώ σε όγκο, μου έδωσε μία τιμή γύρω στα 140 – 145 ml, που δεν μου φάνηκε “λογική”, περίμενα ότι, σαν ελαφρύτερο του νερού, το λάδι θα ήταν αρκετά περισσότερο. Για να μη σας μπερδέψω ή για να μη σας οδηγήσω σε λάθος αποτέλεσμα, αναπαρήγαγα απλά τον τρόπο μέτρησης της πρωτότυπης συνταγής, σε γραμμάρια. Όλοι έχουν μία ζυγαριά κουζίνας στο σπίτι τους. Η πρωτότυπη συνταγή μιλούσε για “κάποιο σπορέλαιο”. Έτσι γενικά. Αφ’ ενός μεν το γεγονός ότι δεν χρησιμοποιούμε στο σπίτι, ούτε και για το τηγάνι, αφ’ ετέρου το ότι εκείνο το σησαμέλαιο που είχαμε πάρει πρόσφατα από το σούπερ εδώ και μέρες μου κλείνει το μάτι σαν να μου λέει “πότε θα με χρησιμοποιήσεις”, είπα να βάλω από εκείνο. Το αποτέλεσμα ήταν πολύ βελούδινο (ήδη από την στιγμή του κτυπήματος με το mixer γινόταν αντιληπτό, δείτε την φωτογραφία στο βήμα 6) και έξοχα αρωματικό. Αφήστε το πόσο υγιεινό είναι. [3] Δεν έχει να κάνει μόνο με τη συγκεκριμένη συνταγή αλλά γενικότερα με το κτύπημα των ασπραδιών σε μαρέγκα. Για ένα επιτυχημένο, σφικτό και σταθερό αποτέλεσμα, θα πρέπει τα ασπράδια να είναι “καθαρά” από κάθε λίπος. Αυτός είναι και ο λόγος που δίνουμε ιδιαίτερη προσοχή, κατά τον διαχωρισμό κρόκου – ασπραδιού να μη πέσει καθόλου κρόκος στο ασπράδι που θα κτυπηθεί (το αντίθετο, δεν πειράζει καθόλου). Ο κρόκος έχει λιπαρές ουσίες που θα μπορούσαν να καθυστερήσουν πολύ ή και να κάνουν αδύνατο το κτύπημα των ασπραδιών σε σταθερή μαρέγκα. Αυτός, επίσης, είναι ο λόγος που επιλέγουμε δοχείο μεταλλικό ή πορσελάνινο. Ένα πλαστικό σκεύος συνήθως αποκτά με την πάροδο του χρόνου πολλές χαρακιές και, όσο καλά και αν το έχουμε πλύνει, θα εξακολουθήσει να έχει λίπος, ικανό να δημιουργήσει πρόβλημα στο κτύπημα των ασπραδιών. Και αν σας περάσει από το μυαλό σας να προσθέσετε “λίιιιγο αλατάκι” στα ασπράδια, μην το κάνετε. Είναι αλήθεια ότι βοηθάει στην αρχή, να αρχίσει να δημιουργείται η μαρέγκα, σε μία δεύτερη φάση όμως, όταν έχει δημιουργηθεί, συμβάλει στο να αποβάλει το νερό που περιέχεται στα ασπράδια, επιστρέφοντας σε ρευστή κατάσταση. Αντίθετα, μπορείτε να βοηθήσετε το κτύπημα με μερικές σταγόνες λεμονιού (ή κάποιου άλλου όξινου πρόσθετου). Λίγες σταγόνες αρκούν. [4] Κανονικά, θα έπρεπε να έχω χρησιμοποιήσει μία φόρμα με επίπεδη βάση και χωρίς το κεντρικό κυκλικό κενό. Είπαμε, όμως, “άνδρας μόνος στο σπίτι.....” Τι να περιμένει κανείς. Κατάφερα να μη την βρω. Αλλά και να προσαρμοσθώ με ό,τι βρήκα. [5] Η συνταγή πρότεινε ψήσιμο σε στατικό φούρνο, στους 160 βαθμούς και για 55 λεπτά. Εμείς το φτιάξαμε σε αέρα, για τον λόγο αυτό και μείωσα ελαφρά τον χρόνο, στα 50 λεπτά. Εσείς που γνωρίζετε τον δικό σας φούρνο, μπορείτε να επιλέξετε μία ανάλογη μείωση του χρόνου ή μείωση της θερμοκρασίας, ή απλά να το ψήσετε με αντιστάσεις, οπότε και ακολουθείτε την αρχική υπόδειξη, των 55 λεπτών. [6] Η διαδικασία (όπως και τα υλικά) θυμίζουν αρκετά την ετοιμασία μπεσαμέλας..... Όπως και εκεί, έτσι και εδώ, μπορούμε να κανονίσουμε να πάρουμε την επιθυμητή πυκνότητα, επεμβαίνοντας είτε στη ποσότητα του γάλακτος είτε σε εκείνη του αλευριού. Εάν μας κρυώσει και κάνει κρούστα, εύκολα διαλύεται με το ανακάτεμα, και εάν δημιουργηθούν σβώλοι, και αυτοί εύκολα διαλύονται με καλό ανακάτεμα και ίσως μία μικρή επιπλέον ποσότητα γάλακτος, την οποία θα “εξουδετερώσετε” με λίγο παραπάνω χρόνο πάνω στο ζεστό μάτι. Απλά πράγματα.

Δες περισσότερα
Διόρθωση συνταγής

Υλικά

65 Minutes
Τουλάχιστον 12 άτομα
  1. …για το κέικ
  2. 150 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  3. 150 γρ κορν φλάουρ maizena (δείτε “Μυστικά” [1])
  4. 250 γρ ζάχαρη
  5. 170 ml γάλα
  6. 140 γρ από κάποιο σπορέλαιο (δείτε “Μυστικά” [2])
  7. ξύσμα από 3 λεμόνια (φροντίστε να είναι κήπου, ακέρωτα)
  8. 1 φακελάκι ξηρή μαγιά σε σκόνη
  9. 1 φακελάκι μπεικιν πάουντερ
  10. λίγο αλατάκι
  11. …για τη φόρμα
  12. βούτυρο και αλεύρι (για βουτύρωμα και αλεύρωμα, αντίστοιχα)
  13. …για το σιρόπι
  14. χυμό από 3 μέτρια λεμόνια (περίπου 120 με 130 ml, ανάλογα με το μέγεθος τους)
  15. 100 γρ ζάχαρη
  16. …για την κρέμα λεμονιού
  17. χυμό από 1 μέτριο λεμόνι (περίπου 40 με 45 ml, ανάλογα με το μέγεθος του)
  18. 2 κρόκοι αυγού
  19. 70 γρ αλεύρι για όλες τις χρήσεις
  20. 70 γρ ζάχαρη
  21. 200 ml γάλα

Οδηγίες μαγειρέματος

  1. 1

    Άνδρας μόνος, εγκαταλελειμμένος στη κουζίνα, ψάχνει (τα διάφορα υλικά). Και συνιστάΕπειδή τα υλικά είναι πολλά, καλό θα ήταν να τα ετοιμάσουμε όλα, να τα χωρίσουμε και σε ομάδες ανάλογα με την φάση της συνταγής όπου θα χρειασθούν, και να τα έχουμε εύκολα σε πρώτη ζήτηση. Εναλλακτικές λύσεις (όπως να προσλάβουμε δίμετρη, red hair, με έντονα ζυγωματικά, για βοηθό μου) δεν μου επιτρέπεται ούτε να τις.....οσφρανθώ.

  2. 2

    Κτυπούμε τους κρόκους των αυγών με τη ζάχαρη (αφού αφήσουμε στην άκρη 2 κουταλιές), έως ότου το μείγμα μας φουσκώσει και γίνει αφράτο.

  3. 3

    Προσθέτουμε το γάλα και ανακατεύοντας καλά, το ενσωματώνουμε στο αφράτο μείγμα των κτυπημένων αυγών και της ζάχαρης.

  4. 4

    Προσθέτουμε, λίγο κάθε φορά και ανακατεύοντας συνεχώς για να ενσωματωθούν και αυτά, το αλεύρι και το κορν φλάουρ, κοσκινισμένα. Μαζί και το φακελάκι το μπέικιν πάουντερ. Ανακατεύουμε καλά, χρησιμοποιώντας ένα ηλεκτρικό mixer

  5. 5

    Προσθέτουμε, κατόπιν, το λάδι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα.

  6. 6

    Καλό ανακάτεμα, να ομογενοποιηθούν καλά τα υλικά σε αυτό το βήμα. Από εδώ και μετά, κάθε ανακάτεμα θα είναι πολύ απαλό, γιατί θα έχουν μπει τα κτυπημένα ασπράδια. “Μη μου τις φυσαλίδες τάραττε...”

  7. 7

    Ήρθε η ώρα, λοιπόν, για τα ασπράδια. Τα κτυπούμε πολύ καλά, να γίνουν σφικτή μαρέγκα. (δείτε “Μυστικά” [3] για κάποια β α σ ι κ ά πράγματα για το κτύπημα των ασπραδιών)

  8. 8

    Όταν η μαρέγκα είναι πια σταθερή, της προσθέτουμε και τις δύο κουταλιές ζάχαρη που έχουμε κρατήσει στην άκρη και, με το mixer και πάλι, ανακατεύουμε καλά να λιώσει η ζάχαρη.

  9. 9

    Ενσωματώνουμε τη μαρέγκα στο μείγμα μας, με ξύλινο κουτάλι και με απαλές κινήσεις, πάντα από τα τοιχώματα του μπολ και τον πάτο προς το κέντρο του και την επιφάνεια (για να κρατήσουμε τον εγκλωβισμένο στα ασπράδια αέρα, είναι αυτός που θα κάνει το κέικ μας αφράτο).

  10. 10

    Προσθέτουμε και το ξύσμα από τα 3 λεμόνια (φροντίζουμε να μη πέσει όλο μαζί σε ένα σημείο και δεν διαλυθεί καλά, το απλώνουμε παντού), καθώς και μια στάλα αλάτι.

  11. 11

    Όταν έχουν ομογενοποιηθεί όλα τα υλικά και μόνον τότε, προσθέτουμε το φακελάκι την μαγιά.

  12. 12

    Βουτυρώνουμε και στη συνέχεια αλευρώνουμε μία στρογγυλή φόρμα 24 εκατοστών, Αδειάζουμε το αφράτο μείγμα μας, και ανακινούμε ελαφρά τη φόρμα για να απλωθεί ομοιόμορφα παντού. (δείτε “Μυστικά” [4])

  13. 13

    Ψήνουμε στους 160° για περίπου 50 λεπτά (ίσως και λίιιιγο λιγότερο, δείτε “Μυστικά” [5]).

  14. 14

    Όσο ψήνεται το γλυκό, στύβουμε τα 3 λεμόνια και βάζουμε τον χυμό τους σε ένα κατσαρολάκι, μαζί με 100 γρ ζάχαρη. Ζεσταίνουμε το κατσαρολάκι έως ότου η ζάχαρη λιώσει και διαλυθεί εντελώς στον χυμό του λεμονιού.

  15. 15

    Βγάζουμε το γλυκό από τον φούρνο και το αφήνουμε να χλιαρύνει. Όταν πια είναι χλιαρό, το ποτίζουμε με το σιρόπι λεμονιού που φτιάξαμε. Στο σημείο αυτό, μπορούμε να σταματήσουμε και να απολαύσουμε ένα αφράτο κέικ λεμόνι “tarta al limone”. Εάν όμως θέλουμε, μπορούμε να συνεχίσουμε κάτω από αυτό το σημείο και να φτιάξουμε μία κρέμα ζαχαροπλαστικής, με γεύση λεμονιού, σαν γέμιση για το κέικ. Πάμε να δούμε πως ;

  16. 16

    Με τη βοήθεια του εργαλείου που ξεφλουδίζουμε τις πατάτες (ή με ένα μαχαίρι), κόβουμε και τη φλούδα ενός λεμονιού. Μόνο το εξωτερικό, κίτρινο μέρος της φλούδας, αποφεύγοντας να κόψουμε και το εσωτερικό, λευκό και αφράτο αλλά και πικρό μέρος της.

  17. 17

    Ρίχνουμε το γάλα σε ένα κατσαρολάκι. Προσθέτουμε τις φλούδες και το ανεβάζουμε κατσαρολάκι στην εστία, σε χαμηλή ένταση. Τα αφήνουμε, ανακατεύοντας κατά διαστήματα, έως ότου δούμε το γάλα να φθάνει κοντά στο σημείο βρασμού του (μόλις φανούν οι πρώτες αναταράξεις).

  18. 18

    Όσο το γάλα οδεύει προς τον βρασμό, θα φτιάξουμε την κρέμα λεμονιού. Σε ένα μπολ, κτυπούμε με τη βοήθεια ενός πιρουνιού τους 2 κρόκους αυγών με 70 γρ ζάχαρη,

  19. 19

    Προσθέτουμε 70 γρ αλεύρι, ανακατεύοντας πάντα,

  20. 20

    Και τον χυμό ενός λεμονιού. Ανακατεύουμε πολύ καλά να ομογενοποιηθούν τα τέσσερα υλικά.

  21. 21

    Μόλις το γάλα αγγίξει το σημείο βρασμού, αφαιρούμε τα κομμάτια της φλούδας λεμονιού από μέσα, και ρίχνουμε το μείγμα των κτυπημένων αυγών με τη ζάχαρη, το αλεύρι και τον χυμό λεμονιού. Ανακατεύουμε συνεχώς με ξύλινο κουτάλι, μέχρι να αρχίσει να σφίγγει η κρέμα.

  22. 22

    Το κατσαρόλι εξακολουθεί να είναι πάνω σε χαμηλή φωτιά, έτσι ; Όταν λοιπόν σφίξει η κρέμα μας, σβήνουμε το μάτι, τραβάμε το κατσαρόλι και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε την κρέμα για λίγα ακόμη λεπτά. (δείτε “Μυστικά” [6])

  23. 23

    Όσο περιμένουμε να τελειώσει ο ψήσιμο του κέικ, βάζουμε την κρέμα να κρυώσει στο ψυγείο.

  24. 24

    Επιστρέφουμε στο βήμα 15. Εκεί που έχουμε βγάλει το ψημένο κέικ από τον φούρνο και το έχουμε αφήσει να χλιαρύνει. Πριν το ποτίσουμε με το σιρόπι λεμονιού που έχουμε φτιάξει στο βήμα 14, το κ ό β ο υ μ ε στη μέση, κατά την οριζόντια έννοια, σε δύο στρογγυλά μέρη.

  25. 25

    Ρίχνουμε από μισή ποσότητα από το σιρόπι σε κάθε κομμάτι κέικ. Θα επαναφέρουμε τα κομμάτια στην αρχική τους θέση αφ’ ότου βάλουμε τη γέμιση. Αυτό το κάνουμε γιατί σε αντίθετη περίπτωση, εάν προηγείτο το σιρόπιασμα, θα ήταν πιο δύσκολο το κόψιμο του κέικ στη μέση, αλλά και θα έπρεπε να περιμένουμε αρκετά έως ότου το σιρόπι εμποτίσει ικανοποιητικά όλο το κέικ (διαφορετικά, το κάτω μέρος του θα ήταν στεγνό).

  26. 26

    Παίρνουμε κουταλιές από τη γέμιση και καλύπτουμε όλη την επιφάνεια του κάτω μέρους του κέικ.

  27. 27

    Με τη βοήθεια της ανάστροφης του κουταλιού απλώνουμε την κρέμα σε όλη την επιφάνειά του,

  28. 28

    Και επαναφέρουμε το πάνω κομμάτι στη θέση του και πασπαλίζουμε (προαιρετικά) με λίγη ζάχαρη άχνη. Διακοσμούμε (πάντα προαιρετικά) με δυό λεπτές φέτες λεμονιού (μπορούμε να τις έχουμε εμποτίσει προηγούμενα, ρίχνοντάς τες μέσα στο σιρόπι λεμονιού και βράζοντάς τες μαζί του για λίγα λεπτά) ή με κάποιον άλλο τρόπο.

  29. 29

    Νομίζω ότι δικαιούμαι το πρώτο κομμάτι. Με ή χωρίς την κρέμα, είναι ένα υπέροχο γλυκό, πολύ-πολύ εύκολο και γευστικότατο, ο καλύτερος “φίλος” και “συνοδός” ενός παγωμένου l i m o n c e l l o. Αν, μάλιστα, και τούτο ’δω είναι σπιτικό...

Αντιδράσεις

Cooksnaps

Έφτιαξες αυτή τη συνταγή; Μοιράσου μια φωτογραφία του πιάτου σου!

Γκρίζα χειροποίητα σχέδια από μια φωτογραφική μηχανή, ένα τηγάνι και αστέρια που αναδύονται από το τηγάνι

Σχόλια (6)

Στυμμένη Λεμονόκουπα
Στυμμένη Λεμονόκουπα @cook_8484585
μου τρέχουν ήδη τα σάλια... πόσο τέλειο μπορεί να είναι αυτο το κέικ?! πάω κατά κουζίνα μεριά...

Από

ggr
ggr @george
στις
Athens