Ρύζι sticky Thai. Τύφλα να ‘χει το risotto!!!

Οι Ταϊλανδοί από τις βόρειες και βορειοανατολικές περιοχές της χώρας συνηθίζουν να τρώνε ένα κολλώδες ρύζι (sticky rice, γνωστό και σαν “sweet”, γλυκό ρύζι ή επίσης γνωστό ως γλυκό ρύζι ή και “glutinous rice”. Τρώγεται συνήθως με τα χέρια, κάνοντάς το μια μικρή μπάλα και βουτώντας την σε άλλα πιάτα. Κάτι όπως κάνουμε το ψωμί εμείς, ε; Μπράβο, το βρήκατε, έτσι ακριβώς…..

Λίγα μυστικά ακόμα

Ο χρόνος βρασμού αλλά και η αναλογία ρυζιού-υγρού, είναι τα αναγραφόμενα στη συσκευασία του ρυζιού που εμείς αγοράσαμε. Ασφαλώς θα πρέπει να ανατρέξετε στις δικές σας συσκευασίες, γιατί τα μεγέθη αυτά μπορεί να είναι αισθητά διαφορετικά.Ακόμη και ο τρόπος βρασμού του ρυζιού εξαρτάται από την ποικιλία που αγοράζετε. Ο παραδοσιακός τρόπος, αυτός των ταϊλανδών μαμάδων, θέλει το ρύζι να γίνεται στον ατμό, όχι βρασμένο σε νερό. Χρησιμοποιούν, μάλιστα, μπαμπουδένια σκεύη μέσα στα οποία “αχνίζεται” το ρύζι. Εάν ακολουθήσετε τις οδηγίες της συσκευασίας, θα πάτε στα σίγουρα, εάν όμως θελήσετε να το κάνετε στον ατμό (και διαθέτετε κάποιο σκεύος που θα σας το επιτρέψει, πιστεύω ότι θα πλησιάσετε ακόμη περισσότερο στην παραδοσιακή γεύση.Η οποία είναι ε-ξαι-ρε-τι-κή. Είναι ένα εντυπωσιακά νόστιμο, κολλώδες ρύζι, που όμως δεν έχει καμία σχέση με το δικό μας πιλάφι. Εδώ το “λάσπιασμα”, το να κολλάει το ρύζι, είναι επιτυχία, δεν είναι αποτυχία.Εάν πάλι βρείτε χύμα αυθεντικό ταϊλανδέζικο ρύζι, μη ξεχάσετε να το μουλιάσετε προηγουμένως. Θα το βάλετε σε κρύο νερό που να το καλύπτει για 5-6 εκατοστά και θα το αφήσετε να μουλιάσει για τουλάχιστον 6 με 8 ώρες. Με τον τρόπο αυτό μαγειρεύεται πιο γρήγορα και –κυρίως– γίνεται πιο εύπεπτο. Κάποια στιγμή θα το δούμε μαζί πώς γίνεται και με τον παραδοσιακό τρόπο…