Τηγανητές φτερούγες κοτόπουλου χωρίς τύψεις

ggr
ggr @george
Athens

Έχουμε μπει εδώ και καιρό στον αστερισμό των “ισχνών αγελάδων” Αυτοί που δεν έχουν αισθανθεί την κρίση, σε μία ή περισσότερες από τις μορφές της, είναι ελάχιστοι. Ακόμη και αυτοί όμως θα έπρεπε να αρχίσουν να προετοιμάζονται. “Τώρα, λοιπόν, που πρέπει να προσέχουμε τα πάντα, δεν θα ‘ταν άσχημα ιδέα να το ρίξουμε σε "οικονομικά" πιάτα”, έλεγα προχθές σε μία φίλη εδώ μέσα. Δεν με πολυπίστεψεΝα όμως που ήρθε η ώρα για απλές, φθηνές, “τραγανές φτερούγες κοτόπουλου”. Ή μήπως είναι η απίστευτη μανία μου να.... αντιγράφω; Ζήλεψα τάχα τις “τηγανιτές πατάτες χωρίς τύψεις!!!” της CHRISTEN35 και αναζήτησα το ανάλογό τους σε πουλερικό; Ή μήπως έχω παραμαζέψει διάφορες μεξικανο-κινεζο-γιαπωνέζικες περίεργες σάλτσες στο ψυγείο που ψάχνουν να βρουν “λόγο ύπαρξης” πριν λήξουν;Όποιος και αν είναι ο λόγος, η συνταγή που ακολουθεί είναι οικονομική, νόστιμη και –σχετικά– πιο υγιεινή από τις τραγανές τηγανιτές φτερούγες κοτόπουλου.

Λίγα μυστικά ακόμα

[1] Η πρωτότυπη συνταγή χρησιμοποιούσε 1/2 φλυτζάνι rice vinegar, ένα κινέζικο παρασκεύασμα, ένα ξύδι από ρύζι το οποίο έχει υποστεί ζύμωση (κάποιες φορές γίνεται και από sake και τότε είναι πιο κοντά στο δικό μας ξύδι από λευκό κρασί). Εάν σας αρέσει το sushi, ίσως έχετε αντιληφθεί την ύπαρξή του, είναι πολύ συνηθισμένο στα πιάτα του. Διαβάζω πως είναι πιο ήπιο στη γεύση και πιο γλυκό από το ξύδι που συνήθως χρησιμοποιούμε, γι’ αυτό και δεν συνιστάται μια τέτοια αντικατάσταση. Είπαμε, όμως, είναι μία οικονομική συνταγή, γι’ αυτό και εγώ το αντικατέστησα με μικρότερη ποσότητα από –επίσης γλυκό και ήπιο– βαλσαμικό ξύδι που υπήρχε στο σπίτι.[2] Για να μην υπάρξουν θρύμματα από κοκαλάκια, καλό είναι να τα κόψετε εσείς, με μαχαίρι και όχι ο χασάπης σας με τον μπαλτά. Με τα χέρια ανοίγουμε την κάθε φτερούγα έτσι ώστε να “τεντώσει” το δέρμα που υπάρχει μπόλικο στη περιοχή της κάθε άρθρωσης και με ένα κοφτερό μαχαίρι, λοιπόν, σχίζουμε αρχικά το δέρμα, στη συνέχεια κόβουμε το κρέας για να φανεί η άρθρωση και, τέλος, κόβουμε την ίδια την άρθρωση (την οποία μπορούμε για ευκολία, να έχουμε “ξεχαρβαλώσει” με μερικά δυνατά μπρος-πίσω με τα χέρια μας). Το ζητούμενο είναι η τομή να γίνει στον χόνδρο και όχι να σπάσει κόκαλο, αλλιώς μας έκανε και ο χασάπης με τον μπαλτά του. Προχωρούμε με τον ίδιο τρόπο στην... τριχοτόμηση και των υπόλοιπων φτερούγων.[3] Για την ποσότητα των φτερούγων που έχουμε (1.800 γρ), καλό θα ήταν η διαδικασία αυτή να μη γίνει για όλες μαζί αλλά για ένα μέρος τους τη φορά. Ας πούμε σε τρεις δόσεις (οι ποσότητες προσφέρονται για το εύκολο μοίρασμά τους), για να πάνε παντού τα καρυκεύματα, το λάδι και η sauce.[4] Πώς να τις αλευρώσω όλες αυτές τις φτερούγες; Θα μου πάρει ώρα και όταν θα τελειώνω με τις τελευταίες, στις πρώτες θα έχει νοτίσει το αλεύρι... Παραδόξως, ένα γλυκό μου έδειξε τον δρόμο. Ξέρετε πως πασπαλίζουμε το χριστουγεννιάτικο pandoro με την άχνη ζάχαρη που συνοδεύει την συσκευασία; Ανοίγουμε την εσωτερική, πλαστική, συσκευασία του γλυκού, ρίχνουμε μέσα την άχνη, χωρίς καμία ιδιαίτερη φροντίδα που θα πάει, ξανακλείνουμε την συσκευασία και.... φύγαμε!!! Κρατώντας καλά κλεισμένο με το χέρι το άνοιγμα της συσκευασίας, την αναταράσσουμε έντονα, προς όλες τις κατευθύνσεις, σαν ένα υπερμεγέθες shaker όπου κτυπάμε κάποιο κοκτέιλ. Με τον τρόπο αυτό, η άχνη πηγαίνει παντού μέσα στη σακούλα και κατακάθεται πάνω σε όλες τις επιφάνειες του pandoro.Tipτόσο πριν καν ρίξουμε την άχνη, όσο και μετά το ταρακούνημα, βάζουμε την σακούλα με το γλυκό μέσα πάνω σε μία ζεστή επιφάνεια (για παράδειγμα ένα καλοριφέρ). Αυτό θα έχει σαν αποτέλεσμα να ζεσταθεί ελαφριά το γλυκό (και το βούτυρο που περιέχει) και να κολλάει πιο εύκολα η άχνη επάνω του. Ε, το ίδιο ακριβώς (χωρίς να χρειασθεί να τις ζεστάνουμε, αυτές είναι υγρές και θα “αρπάξουν” αμέσως το αλεύρι) κάνουμε και με τις φτερούγες του κοτόπουλου. Σε μία πλαστική σακούλα ρίχνουμε όσο αλεύρι υπολογίζουμε ότι θα χρειασθεί για να αλευρωθούνε (σίγουρα πολύ λιγότερο από την παραδοσιακή μέθοδο “πιατέλα-αλεύρι-κολοτούμπες”), ρίχνουμε και τις φτερούγες μας (φροντίζουμε να τις έχουμε στεγνώσει με λίγο χαρτί κουζίνας, μη φτιάξουμε ..... κονίαμα για σοβάτισμα), κλείνουμε το σακούλα με το χέρι μας και αρχίζουμε ένα έντονο ταρακούνημα, για ένα λεπτό, δεν χρειάζεται παραπάνω. Το αλεύρι θα έχει απλωθεί ομοιόμορφα σε όλες τις επιφάνειες των φτερούγων, που θα είναι έτοιμες για το... πυρ το εξώτερον. Για ένα ταξείδι στη κόλαση.[5] Το ηλιέλαιο κέρδισε στο νήμα το –σαφώς πιο υγιεινό– ελαιόλαδο γιατί θεώρησα ότι, σαν πιο ελαφρύ και χωρίς γεύση, δεν θα επηρέαζε την γεύση των φτερούγων.[6] Στα μισά του χρόνου ψησίματος των 25 λεπτών, καλό είναι να εναλλάσσουμε πάνω-κάτω τα ταψιά, για να ψηθούν με τον ίδιο τρόπο. Δύο τα 25λεπτα, δύο και οι αλλαγές θέσης στα ταψιά.[7] Θα έλεγε κανείς ότι σχεδόν μία ώρα στους 200 βαθμούς είναι πολύ για τις δύσμοιρες φτερούγες και ότι θα στεγνώσουν εντελώς. Και όμως, η επικάλυψη με την αρχική σάλτσα τις μονώνει κάπως, και το δέρμα τους τις προστατεύει ικανοποιητικά από τις μεγάλες θερμοκρασίες. Η δε διακοπή του ψησίματος για να τις γυρίσουμε και από την άλλη πλευρά είναι ευεργετική. Τα αποτέλεσμα λοιπόν, είναι τραγανές εξωτερικά και ζουμερές εσωτερικά.[8] Η ιστορία, τελικά, είναι πάντα η ίδια. έλεγα; Και όμως, κάτι έχει αλλάξει.. Πού 'ναι εκείνα τα ωραία χρόνια που τρώγαμε και κανένα στηθάκι... Τουλάχιστο λύθηκε εκ των πραγμάτων το δίλλημα"Μπούτι ή στήθος" Κάτι είναι και αυτό....[9] Με τον όρο “φλυτζάνι” αναφέρομαι σε φλυτζάνι τσαγιού, όχι στην –αρκετά μεγαλύτερη– κούπα καφέ.[10] Αν και πολύ κοντά στις φημισμένες “Buffalo Wings”, αυτές εδώ οι φτερούγες ευελπιστούν να προκαλέσουν πολύ λιγότερες τύψεις αφού ψήνονται στον φούρνο αντί του τηγανίσματος σε καυτό λάδι. Εάν, πάντως, κάποιος θέλει να “κινηθεί παραδοσιακά” μπορεί να βρεί παραλλαγές της παραδοσιακής συνταγής τους εδώ και εδώ.[11] Είναι τόσο νόστιμες που δεν χρειάζεται να τις συνοδέψετε με κάποιο dip. Έχουν άλλωστε “κολλημένο” πάνω τους ένα από τα καλύτερα. Εάν επιμείνετε, σώνει και καλά, συνοδέψτε τες με μπλέ τυρί. Εάν, όμως, θέλετε να δοκιμάσετε κάτι εντελώς διαφορετικό, ρίξτε μια ματιά εδώ.[12] Η ποσότητα που φαίνεται στις φωτογραφίες είναι 1,2 κιλά. Αντιστοιχεί σε 12 φτερούγες (δηλαδή 36 κομμάτια φτερούγας). Εάν δεν είστε πάνω από 4 άτομα στο τραπέζι ΔΕΝ υπάρχει λόγος να κάνετε περισσότερες. Πρέπει να φαγωθούν αμέσως μετά το ξεφούρνισμα.[13] Με ένα κόστος κάπου στα 3,5 ευρώ για τις φτερούγες (τα υπόλοιπα υλικά ή τα έχεις στο σπίτι ή δεν τα έχεις) θα συμφωνήσετε ότι είναι ένα εξαιρετικά οικονομικό πιάτο. Αφού τις δοκιμάσετε, θα συμφωνήσετε ότι είναι και ένα εξαιρετικά γευστικό πιάτο. Ακόμη και πριν το τελευταίο “πέρασμα” με την sauce του ginger και του σκόρδου. Με εκείνη.... απογειώνεται.[14] Παρ’ ότι την φοβήθηκα την καυτερή chili sauce (υπάρχει και μικρό παιδί στο σπίτι ...), παρ’ ότι έβαλα και στην σάλτσα του ginger, το αποτέλεσμα δεν ήταν παρά ελάχιστα καυτερό. Την επόμενη φορά θα βάλω από εκείνη την... καυτερή “ανάσα του διαβόλου” που σερβίρουν στα κινέζικα εστιατόρια. Θα έχουμε στείλει, βέβαια, την μικρή στη γιαγιά της από την προηγούμενη...[15] Τελευταίο αλλά σημαντικό. Για το αλεύρωμα χρησιμοποιήστε διπλή, ανθεκτική, σακούλα. Για να μη κινδυνέψετε να σας σχισθεί την ώρα του “ταρακουνήματος” και βρεθείτε με... χιονισμένη την κουζίνα. Σε ποιόν συνέβη; “Shake it but don’t break it, baby”.

Δες περισσότερα
Διόρθωση συνταγής

Υλικά

60 Minutes
6 άτομα
  1. 1.800 γραμμάρια φτερούγες κοτόπουλου
  2. αλάτι
  3. φρεσκοτριμμένο πιπέρι
  4. 3 κ.σ. καυτερή chili sauce
  5. 3 κ.σ. ηλιέλαιο
  6. αλεύρι για το αλεύρωμα (περίπου 1 φλυτζάνι)
  7. Για το γκλασάρισμα
  8. 3 λιωμένες σκελίδες σκόρδο
  9. 2 κ.σ. τριμμένο ginger
  10. 1 κ.σ. καυτερή chili sauce (ή 1/2 κ.γ. θρυμματισμένη καυτερή πιπερίτσα)
  11. 1/3 φλυτζάνι ξύδι μπαλσάμικο (δείτε «Μυστικά [1]»)
  12. 1/2 φλυτζάνι μαύρη ζάχαρη
  13. 1 κ.γ. sauce σόγιας

Οδηγίες μαγειρέματος

  1. 1

    Ετοιμάζουμε τις φτερούγες. Θα τις κόψουμε στα τρία κομμάτια, στα σημεία των αρθρώσεων. (δείτε «Μυστικά [2]»).

  2. 2

    Οι καιροί δεν επιτρέπουν πολυτέλειες, κρατάμε και τα τρία μέρη. Θα αποδειχθεί πολύ σοφό, αφού η άκρη της φτερούγας, ξεροψημένη και τραγανή, είναι νοστιμότατη και τρώγεται ΟΛΟΚΛΗΡΗ.

  3. 3

    Ρίχνουμε τα κομμάτια των φτερούγων σε ένα μπολ, τους ρίχνουμε φρέσκο πιπέρι και αλάτι και τα περιχύνουμε με την καυτερή chili sauce. Τρεις κουταλιές είναι μία καλή αρχή για την ποσότητα των φτερούγων μας.

  4. 4

    Ανακατεύουμε καλά να πάει η σάλτσα μας παντού. Ραντίζουμε και με το ηλιέλαιο (δείτε «Μυστικά [3]»)

  5. 5

    ”Ντύνουμε” ένα ταψί με λαδόκολλα (όσοι δεν προβληματίζονται με το αλουμινόχαρτο μπορούν επίσης να το χρησιμοποιήσουν, με κάπως καλύτερα αποτελέσματα λόγω της αντανάκλασης της θερμοκρασίας), και ραντίζουμε και λίγο λαδάκι πάνω του. Αλείφουμε να πάει παντού.

  6. 6

    Αλευρώνουμε τα κομμάτια των φτερούγων (δείτε «Μυστικά [4]»)

  7. 7

    Και τα τοποθετούμε ένα-ένα (μη τα αδειάσετε, μη τα “χύσετε” όλα μαζί) πάνω στο “καπλαντισμένο” με τη λαδόκολλα ταψί, με μικρά κενά ανάμεσά τους, να μην “στριμώχνονται”, τα αλατίζουμε ακόμη λίγο, και τα ραντίζουμε και με λίγο ακόμη ηλιέλαιο (δείτε «Μυστικά [5]»).

  8. 8

    Βάζουμε το ταψί (στη πραγματικότητα, θα χρειασθούν δύο ταψιά κανονικού μεγέθους για αυτή τη ποσότητα) σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200 βαθμούς και ψένουμε, σε αέρα, για 25 λεπτά στην κάθε πλευρά (δείτε «Μυστικά [6]»).

  9. 9

    Κατά τη διάρκεια του δεύτερου 25λεπτου, ετοιμάζουμε την sauce με το σκόρδο και το gingerΣε μία κατσαρόλα ρίχνουμε τις σκελίδες του σκόρδου, ψιλοκομμένες (ή, καλύτερα ακόμη, λιωμένες), προηγουμένως,

  10. 10

    Και 2 κουταλιές της σούπας τριμμένο ginger.

  11. 11

    Προσθέτουμε (προαιρετική αυτή) την καυτερή sauce ή το μπούκοβο (θρυμματισμένη καυτερή πιπερίτσα).

  12. 12

    Ρίχνουμε 1/3 του φλυτζανιού βαλσαμικό ξύδι (δείτε «Μυστικά [1]»),

  13. 13

    Προσθέτουμε και 1/2 του φλυτζανιού καφετιά ζάχαρη,

  14. 14

    Και ίσα-ίσα, 1 κουταλάκι sauce σόγιας.

  15. 15

    Ζεσταίνουμε σε μέτρια φωτιά, ανακατεύοντας με σύρμα, αφήνουμε να πάρει μία δύο βράσεις (2 λεπτά) και κατεβάζουμε από το μάτι.

  16. 16

    Οι φτερούγες μας έχουν ολοκληρώσει τα... μαρτύρια του Δάντη (από 25 λεπτά η κάθε πλευρά τους στους 200 βαθμούς ε, δεν είναι και λίγο πράγμα (δείτε «Μυστικά [7]»)). Τις βάζουμε σε ένα μπολ (και πάλι σε δόσεις, (δείτε «Μυστικά [3]»), για ευκολία),

  17. 17

    Και τους ρίχνουμε από πάνω την sauce που μόλις φτιάξαμε (και αυτή σε δόσεις, όπως και τις φτερούγες).

  18. 18

    Αναδεύουμε το μπολ να πάει η sauce παντού, σε όλες τις φτερούγες.

  19. 19

    Ξαναβάζουμε τις γκλασαρισμένες φτερούγες πίσω στο “φοδραρισμένο” ταψί μας

  20. 20

    Και το βάζουμε στον φούρνο για άλλα 8 με 10 λεπτά, να κολλήσει πάνω στις ήδη τραγανές φτερούγες το γκλάσο του ginger και του σκόρδου.

  21. 21

    Αυτό είναι!!! Οι φτερούγες μας, “ηλιοκαμένες” και τραγανές-τραγανές, είναι έτοιμες να μπουν σε ένα όμορφο “κάμπριο” σκεύος παρουσίασης (μια πιατέλα 1) και να βγουν σε αναζήτηση.... συνοδών. Μερικές “νταβραντισμένες” και δροσερές μπύρες είναι ό,τι πρέπει. Τελικά, η ιστορία είναι πάντα η ίδια!!! (δείτε «Μυστικά [8]»)

Αντιδράσεις

Cooksnaps

Έφτιαξες αυτή τη συνταγή; Μοιράσου μια φωτογραφία του πιάτου σου!

Γκρίζα χειροποίητα σχέδια από μια φωτογραφική μηχανή, ένα τηγάνι και αστέρια που αναδύονται από το τηγάνι

Σχόλια (4)

Από

ggr
ggr @george
στις
Athens