Περνάνε τα χρόνια για τις ψυχές μας στη ζώηκαι γεννιούντε αναμνήσεις απ’την κάθε μας στιγμή.Κάποιες έντονες κι αχνές, άλλες μεγάλες και μικρές,πολλές φορές χαρούμενες μα κι άλλοτε πικρές.Κάποιες φτιάχνονται στο τώρα κι όμως μένουν παρελθόνκι απ’το μέλλον κάποιες άλλες βιώνουν το παρόν.Υπάχουνε για όλους μας τρελούς και λογικούςπλουσιοπάροχους και φωχικούς,ζούνε σκόρπιες μες στα γέρικα κι νέα μας μυαλάπου ξεχάνε και θυμούντε τα ριμάδια τόσο απλά.Δένουνε μαζί τους κατάρες και ευχέςαπό ανθρώπινες γλυκές ή πύρινες ιαχές.Είναι αυτές που γεμίζουνε τη μνήμη του μυαλούκι όταν θυμόμαστε μας πάνε αλλού.Με το χρόνο μας κυλάνε και ποτέ τους δε γερνάνεκι ούτε πίσω βήμα κάνουν δε γυρνάνε,δε μιλάνε κι έχουν πάντα μαζί τουςτα ίδια χρώματα εκείνα από τη γέννησή τους.Δε βρωμάνε ψέμα ζούνε αληθινές,αναμνήσεις στους αιώνες και στιγμές.Κάθε λεπτό μες στη ζωή και μια στιγμήκι έτσι αρχίζουν να μαζεύονται αναμνήσεις.Είναι η αλήθεια για τους ψεύτες απότομη κι ωμή.για την ψυχή σου λοιπόν κάτι καλό πια να γεννήσεις.Αναμνήσεις και στιγμές μέσα στο χρόνοδε θα νιώσουνε ποτέ θανάτου πόνο.Χωράφι η ζωή σπερνούμε λόγια και πράξειςπάρε μια ανάσα βαθειά και μην αράξεις.Η σοδιά μας αρκετή από στιγμέςκαι θα θερίσουμε αναμνήσεις ζωντανές.Είναι για όλους μας δουλεία δίχως κόπο κι ιδρώτακι αν δε πιστέυεις όποιον θέλεις ρώτα πρώτα.Μόνο που εδώ υπάρχει μια διαφοράείναι το κέρδος μας που όλους αφορά.Κάποιοι από εμάς ρίξαν αλήθεια στο χωράφικι έτσι πείραμε για αντάλλαγμα αντάξιο χρυσάφι,που δε γυαλίζει ούτε μετριέται σε καράτια,κι ας χτίζουμε μ’ αυτό διμάντινα παλάτια.Κι όσοι απ’ τους υπόλοιπους σπείρανε ψευτιάλάβανε στάχτη γιατί η σοδιά πήρε φωτιά.Οι αναμνήσεις που θερίσανε θερίζουν τη ζωή τουςχτυπάνε τη συνείδηση, ματώνουν τη ψυχή τους.Είναι λοιπόν για να θυμίζουν πριν ξεχάσουμετι κάναμε, ποιοί είμαστε όλοι, πρίν τα παντα χάσουμε.