ggr
ggr @george
Athens

Στα μισά του δρόμου ανάμεσα στη Τουλούζη (Toulouse) και το Καρκασόν (Carcassonne), περίπου μία ώρα απόσταση από τη θάλασσα, τη “δική μας” Μεσόγειο, αλλά και από τα Πυρηναία, στις παρυφές της περιοχής Aude Pays Cathare, μπορείτε να ανακαλύψετε το Castelnaudary, την "παγκόσμια πρωτεύουσα του cassoulet" !!!Ακολουθεί μία υπέροχη συνταγή, ενός εξαιρετικού πιάτου!! Ενός “κλασσικού” της γαλλικής κουζίνας. Δείτε την, επιχειρήστε την και, αν δεν βαριέστε, διαβάστε και την ιστορία τη συνδεδεμένη με τις ρίζες του πιάτου. Που μπορεί μεν να μην είναι παρά ένας θρύλος (ποιος ξέρει;), αλλά είναι από εκείνους που μπορούν να συντροφεύσουν, μαζί με δύο ποτήρια καλό κρασί, ένα τραπέζι Κυριακής, ή να ιστορούνται στα μικρά παιδιά για να αγαπήσουν την κουζίνα και τα σκοτεινάαααααα μυστικάααααα της…Πλέον, βρίσκει κανείς αρκετές συνταγές αυτού του πιάτου και σε ελληνικά sites, κάποιες μάλιστα, υπογεγραμμένες από πολύ γνωστούς chef. Ένδειξη, ίσως, ότι πρόκειται για ένα φαγητό που αξίζει να του δώσουμε λίγη από την προσοχή μας. Αυτή εδώ είναι από το site της Μεγάλης Αδελφότητας του Κασουλέ του Castelnaudary (la “Grande Confrérie du Cassoulet de Castelnaudary”), που εδώ και 45 χρόνια (από το 1970 και δώθε) υπηρετεί την αίγλη και υπερασπίζεται την παράδοση και την ποιότητα σε ό,τι αφορά στην υπέροχη αυτή συνταγή. Συνεπώς, θα δείτε να υπάρχουν στη συνταγή υλικά που θέλει λίγο ψάξιμο για να τα βρείτε (όπως το κονφί της πάπιας ή και της χήνας). Βρίσκονται όμως… Ίσως με λιγότερη γκρίνια και πιο εύκολα εάν σας το πει ένας Λουκάκος, αλλά ακούστε και τον ggr, είναι μία συνταγή που αξίζει να τη δοκιμάσετε “χωρίς εκπτώσεις”…

Λίγα μυστικά ακόμα

[1] Η πάπια κονφί είναι ίσως το πιο μπελαλίδικο στο να βρεθεί από τα υλικά της συνταγής. Όχι κάτι δύσκολο, αλλά ένα ψάξιμο θα πρέπει να το κάνετε. To κονφί (confit, θηλ. confite) είναι τρόπος μαγειρέματος, όπου το κρέας μαγειρεύεται στο ίδιο του το λίπος. “Μα έχει λίπος η πάπια”, θα ρωτήσουν κάποιες. Αυτές που δεν γνωρίζουν. Γιατί οι άλλες…. Α, οι άλλες ξέρουν ότι το λίπος της πάπιας είναι μία θεϊκή νοστιμιά. Και όσοι/-ες έχουν δοκιμάσει πατατούλες τηγανισμένες σε αυτό το λίπος, ακόμη θα νοιώθουν την ονειρεμένη γεύση τους στον ουρανίσκο τους…Την πάπια κονφί είτε θα την αγοράσετε έτοιμη, συσκευασμένη σε βαζάκια (δείτε εδώ) προς 120 € το κιλό (24,2€ τα 200 γρ), είτε θα την ετοιμάσετε οι ίδιες πολύ-πολύ εύκολα.Πώς ; Με νωπά μπουτάκια πάπιας. Θα τα βρείτε στα σουπερμάρκετς (στο κατεψυγμένα, προς 60,0€ το κιλό, παρακαλώ). Η διαδικασία είναι απλή αν και τον θέλει τον χρόνο της. Θα τη δούμε λοιπόν σε ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ, σύντομα. Μέχρ τότε, είτε χρησιμοποιείτε αγοραστό confit πάπας, είτε θα κάνετε τη συνταγή με νωπά μπουτάκια πάπας.[2] Η παραδοσιακή συνταγή θέλει το φαγητό να γίνεται με λουκάνικα “τύπου Τουλούζης”, μέτριου μεγέθους λουκάνικα (γύρω στα 80 με 100 γραμμάρια το καθ’ ένα) από καθαρό χοιρινό κρέας και κατάλληλα για βράσιμο. Επίσης, η παραδοσιακή συνταγή θέλει α-πο-κλει-στι-κά ξερά φασόλια. Οι χάντρες είναι δική μου επινόηση, επειδή τις αγαπώ πολύ.3] Επίσης, η παραδοσιακή συνταγή θέλει αυτή η μικροποσότητα λαρδιού που χρησιμοποιείται να είναι “lard salé”, μία παρασκευή χοιρινού λαρδιού, επεξεργασμένου με χοντρό αλάτι. Πράγματι, η καλύτερη επιλογή είναι να χρησιμοποιήσετε λαρδί, λίπος χοιρινό δηλαδή, και μάλιστα από το πάνω μέρος του ζώου, από την πλάτη, που είναι καθαρό λίπος, χωρίς την παρουσία κρέατος (lard gras).Το λίπος από αυτή τη περιοχή του ζώου προορίζεται είτε για καθαρή λιπαντική ουσία (lard frais) και, ταυτόχρονα, για να δώσει γεύση, να νοστιμίσει άλλα, άπαχα κομμάτια κρέατος του ζώου που τείνουν να στεγνώνουν κατά το μαγείρεμα, είτε για αλατισμένο, παστό λαρδί (lard salé), το οποίο συχνά συνοδεύεται και από την πέτσα του ζώου, χρησιμεύει για φαγητά αυτού του είδους, όπως αυτό που βλέπουμε σήμερα.Η καλύτερη λοιπόν επιλογή είναι το “lard salé” και, σαν επόμενη, το απλό λαρδί, το χοιρινό λίπος. Επειδή όμως το λαρδί (και πόσο μάλλον αυτό το “lard salé”) δεν είναι από τα πράγματα που “βρίσκονται πάντα στο σπίτι” όλων μας (αν και ο χασάπης σας μπορεί να σας βρει πολύ εύκολα εάν του το ζητήσετε έγκαιρα), μπορείτε να χρησιμοποιήστε και απλό βούτυρο. Θα έχει μία διαφορά στο τελικό γευστικό αποτέλεσμα του πιάτου, είναι όμως τόσο μικρή η ποσότητα που έτσι κι’ αλλιώς θα χρησιμοποιήσετε, που μία τέτοια “αβαρία” πιστεύω ότι μπορείτε να την αντιμετωπίσετε. Απλά δεν θα το παραδεχθείτε στους Γάλλους φίλους σας (εάν έχετε τέτοιους…). Ή, κάντε σαν κι’ εμένα και ζητήστε από τον χασάπη σς να σας κόψει την πέτσα, μαζί με το λίπος από κάτω της, από ένα κομμάτι κρέας από αυτά που έχουν ήδη κόψει στο ψυγείο-προθήκη. Θα κάνετε και καλό και στον επόμενο, που θα πάρει εντελώς άπαχο κομμάτι χοιρινού. Και θα σας το δώσει και τσάμπα, γιατί δεν έχουν κωδικό για αυτόΚαι λίγα λόγια για τις ρίζες του πιάτουΤο Castelnaudary πρώτα-πρώτα, την "παγκόσμια πρωτεύουσα του cassoulet". Αυτό, βέβαια, το ισχυρίζονται οι κάτοικοι της μικρής αυτής πόλης 9των μόλις 5.000 ψυχών) της νοτιοανατολικής Γαλλίας, έχουν όμως …ανταγωνισμό και από τις δύο γειτονικές πόλεις που αναφέρονται στην αρχή της συνταγής, την Toulouse και το Carcassonne. Έχουν και ετούτες εδώ το “δικό τους cassoulet”, παραλλαγές με την προσθήκη στην σταθερή παρουσία του χοιρινού κρέατος, του λουκάνικου αλλά και του πουλερικού (συνήθως κοτόπουλο αλλά και πάπια ή χήνα), αρνίσιου κρέατος ή πέρδικας, αντίστοιχα. Γενικά, η περιοχή του Λανγκεντόκ (Languedoc), “το πάει το φασόλι”, αλλά με τον δικό της, ξεχωριστό, τρόπο…Με ένα τρόπο που θέλει στο πιάτο να είναι πλούσιο τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία, η παρουσία του κρέατος στο πιάτο αυτό. Με άλλα λόγια, εδώ είναι το πρώτο “λάθος” που κάνουμε στην Ελλάδα αναφερόμενοι σε (ή αντιγράφοντας) αυτή την εξαιρετική νοστιμιάΘεωρούμε ότι πρόκειται για μία φασολάδα, ένα πιάτο με φασόλια σε λιγότερο ή περισσότερο (ανάλογα με τον μάγειρα) υγρό περιβάλλον, που έχει μέσα και κάποια κομμάτια κρέατος. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!!Το πιάτο στην αυθεντική του συνταγή είναι ένα “ragoût”, ένα πιάτο κρέατος με σάλτσα που σιγομαγειρεύεται για πολλές ώρες δίπλα στη φωτιά. Σε ένα σπουδαίο έργο που σηματοδότησε τον δέκατο τέταρτο αιώνα στη γαστρονομική Γαλλία, το “Viandier", ένας, επίσης σπουδαίος, μάγειρας, ο Taillevant (υπήρξε μάγειρας επί σειρά 60 ετών πολλών Γάλλων βασιλιάδων, εκείνοι εναλλάσσονταν στον θρόνο, αυτός εκεί, σταθερός στην κουζίνα του, να μαγειρεύει…) δίνει εξέχουσα θέση στα pâtés και στα ragoûts, μεταξύ των οποίων και σε ένα ραγού αρνιού και χοιρινού με κουκιά…. Μάλιστα, διότι το πιάτο στην αρχή του γινόταν με κουκιά! Ασφαλώς, αφού τα φασόλια μας ήρθαν από την Αμερική τον 16ο αιώνα…Το “Viandier" θεωρείται σήμερα ότι πιθανότατα έχει αντιγραφεί από παλαιότερες αναφορές (κάποιοι αναφέρουν μάλιστα ένα έργο του 1226, του Μοχάμεντ της Βαγδάτης, που μιλούσε για ένα ραφινάτο πιάτο με μπαχαρικά, χορταρικά, όσπρια και αρνίσιο κρέας), πράγμα το οποίο μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το να συνεχίσει κανείς να ψάχνει να βρει τις ρίζες αυτού του πιάτου, δεν είναι και από τις πιο εύκολες υποθέσεις. Υπάρχουν βέβαια πλήθος άλλων αναφορών, βιβλία μαγειρικής, ιατρικές πραγματείες, εικονογραφημένα ντοκουμέντα και άλλες πηγές που ανάγουν τη δημιουργία αυτού του πιάτου τουλάχιστον στον Μεσαίωνα.Με την εισβολή των αράβων στην Ιβηρική χερσόνησο, στην Ισπανία, έφεραν στη νότια Γαλλία, κάπου εκεί, στον 7ο αιώνα, την καλλιέργεια μία ποικιλίας λευκών κουκιών και έμαθαν στους κατοίκους της περιοχής του Λαγκεντόκ (όπου το πέρασμα ανάμεσα στις δύο χώρες είναι πολύ πιο εύκολο) να φτιάχνουν πιάτα από αυτό το όσπριο. Ε, το ragoût με αρνίσιο κρέας και λευκά κουκιά ήταν ένα από τα πιάτα αυτά. Και οι κάτοικοι της περιοχής έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι η μετεξέλιξή του είναι το σημερινό cassoulet, με όποιο κρέας και αν φτιάχνεται αυτό.Δεν υπάρχει, βέβαια, καμία ιστορική σύνδεση μεταξύ της –σχεδόν αρχαίας– αραβικής συνταγής και της νεώτερης έκδοσής της, του 14ου αιώνα, από τον Taillevant. Ο θρύλος, πάλι, θέλει, όταν οι κάτοικοι του Castelnaudary λιμοκτονούσαν πολιορκημένοι από τον αγγλικό στρατό (ίσως και να αναφέρεται στην πολιορκία της, κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου, το 1355, από τον Εδουάρδο του Woodstock, ή Edouard Plantagenêt, πιο γνωστό και σαν “Μαύρο Πρίγκιπα” (le Prince Noir), έχοντας να θρέψουν εκτός από τα τομάρια τους και τους στρατιώτες που υπερασπίζονταν την πόλη τους, Λαρδί, χοιρινό, κουκιά, λουκάνικα, πάπιες, χήνες, ό,τι άλλο εύρισκαν από κρέατα, έμπαιναν τότε σε μεγάλες χύτρες και σιγόβραζαν όσο η μάχη συνεχιζόταν, μέχρι να πέσει το σούρουπο και να ξαποστάσουν τρώγοντας οι στρατιώτες. Οι οποίοι, αναζωογονημένοι από το χορταστικό αυτό φαγητό, πήραν τους Άγγλους στο φαλάγγι και τους πήγαν “μέχρι το κανάλι της Μάγχης”!!! Ωραία ιστοριούλα, αλλά τα βιβλία λένε ότι το Castelnaudary έπεσε σε εκείνη την πολιορκία και ο Μαύρος Ιππότης λεηλάτησε, κατέστρεψε και κατέκαψε την πόλη, οι δε κάτοικοί της σφαγιάστηκαν.Μετά από όλα αυτά, γίνεται πλέον σαφές ότι το cassolet προέρχεται από (αλλά και εξακολουθεί να είναι) ένα ragoût, ένα πιάτο κρέατος με σάλτσα δηλαδή. Που στην περίπτωση αυτή την φτιάχνουν τα κουκιά (αρχικά) και τα φασόλια (στη συνέχεια). Μάλιστα, στο “Viandier" του ο Taillevant, το αναφέρει σαν “hericot" από το ρήμα “héricoter", που στα πρώτα γαλλικά σήμαινε “κόβω σε κομμάτια”, “κάνω κιμά”, επειδή ακριβώς το κρέας ήταν/είναι κομμένο σε μικρά κομμάτια.Αυτό το πιάτο, “πιάτο του φτωχού”, φτιαγμένο από κομμάτια αρνιού (προβάτου σωστότερα) που σιγόβραζαν μαζί με κουκιά, με ραπάνια και με αρωματικά, όπως μαϊντανό, μαντζουράνα ή φασκόμηλο, ήταν ένα πλήρες γεύμα, όπου μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όλα τα περισσεύματα άλλων γευμάτων. Και το οποίο, με τα χρόνια, εξελισσόταν ανάλογα με το τί του προσέθεταν. Αυτό το ragoût, λοιπόν, από τον 14ο αιώνα το μαγείρευαν σε μία κατσαρόλα “ιδιαίτερου σχήματος”, δημιουργημένη στο Issel, ένα χωριουδάκι κοντά στο Castelnaudary, που είχε το όνομα “cassole”. Πήλινη, σε διάφορα μεγέθη, με ένα σχήμα που θυμίζει πιο πολύ …σαλατιέρα (;), φρουτιέρα (;), πιο στενό στη βάση και πολύ πιο ανοικτό στα χείλη, χωρίς σκέπασμα. Μπορείτε να πάρετε μία εικόνα εδώ.Τώρα εάν σας πω ότι και από εδώ από πίσω υπάρχει κάτι ελληνικό, θα με ξαποστείλετε… “Ο υπερβολικός, θεωρεί την Ελλάδα το κέντρο του κόσμου”… Και όμως, υπήρξε… “Κύαθον” έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες ένα φτιαγμένο από ψημένο πηλό κύπελλο Υποκοριστικό “Κυάθιον”, το κυπελλάκι. Αυτό το “kyathion” το πήραν οι Λατίνοι (οι Γιαπωνέζοι εκείνης της εποχής) και το έκαναν “catinum”. Το δανείζονται με τη σειρά τους οι Οξιτανοί (Occitans), οι κάτοικοι μιάς περιοχής που σήμερα αντιστοιχεί στη νότια Γαλλία, το Μονακό, τη βορειοδυτική άκρη της Ιταλίας και τη βόρεια Ισπανία και το κάνουν εκείνοι, σε αυτήν την ποιητική γλώσσα των “τροβαδούρων”, τα Οξιτανικά (Occitan) “cassolo”, από το οποίο, τελικά, προήλθε η γαλλική λέξη “cassole”. Και να και το όνομα του πιάτου, “cassoulet” αυτό που φτιάχνεται μέσα σε μία “cassole”… Πολλοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι είναι ακριβώς αυτή η γη, ότι είναι ο πηλός του Issel, (και ίσως-ίσως και κάτι από το “τροβαδούρικο” παρελθόν του, θα συμπλήρωνα εγώ) που δίνει στο φαγητό αυτή την ξεχωριστή, ονειρεμένη, γεύση!!! Πηγέςhttp//www.confrerieducassoulet.com/l-histoire.htmlhttp//www.confrerieducassoulet.com/castelnaudary.htmlhttp//www.confrerieducassoulet.com/la-recette.htmlhttp//fr.wikipedia.org/wiki/CassouletΚασουλέ των Πυρηναίων (Η περιπέτεια των φασολιών)Η πλούσια φασολάδα (!!!!!)CassouletCassoulet 2 Cassoulet 3 Η χώρα των Καθαρών πάπια confit. Βήμα-βήμα οδηγίεςΤο λαρδίΌσπρια, Το μαγείρεμά τους

Δες περισσότερα
Διόρθωση συνταγής

Υλικά

300 Minutes
6-8 άτομα
  1. 850-900 γρ βραστερά φασόλια (παραδοσιακά, γίνεται με ξερά λευκά, μπορείτε όμως και με χάντρες, φρέσκες)
  2. 2 μπούτια πάπιας κονφί (confites), κομμένα στα δύο (δείτε “Μυστικά” [1]).
  3. 320-360 γρ χωριάτικο λουκάνικο, από καθαρό χοιρινό κρέας. (δείτε “Μυστικά” [2])
  4. 650 των 80 γρ) χοιρινό, από τον ώμο, το στήθος ή το πάνω μέρος από το μπούτι)
  5. 2-3 σκελίδες σκόρδου
  6. λίγο χοιρινό λίπος, (ακόμη καλύτερα, λαρδί -δείτε “Μυστικά” [3]))
  7. …για το ζωμό
  8. 300 γρ πέτσα χοιρινού, μαζί με το πάχος της (εκτός από το ζωμό, θα χρησιμοποιηθεί, και στο στήσιμο του cassoulet).
  9. το καθαρισμένο από το κρέας του σώμα ενός κοτόπουλου (το “καράβι” που λένε κάποιοι) ή/και μερικά χοιρινά κόκκαλα
  10. 1-2 κρεμμύδια ανάλογα με το μέγεθός τους
  11. 2-3 καρότα καθαρισμένα και κομμένα στη μέση
  12. 1 μικρό “μπουκέτο” φτιαγμένο από διάφορα φρέσκα αρωματικά (ό,τι βρείτε στα συρτάρια του ψυγείου σας)

Οδηγίες μαγειρέματος

  1. 1

    Εάν χρησιμοποιήσουμε ξερά λευκά φασόλια (που είναι και το παραδοσιακό υλικό του πιάτου), την προηγουμένη του μαγειρέματος, τα βάζουμε να μουλιάσουν σε νερό. Εάν χρησιμοποιήσουμε χάντρες φρέσκες (που τις λατρεύω, γι’ αυτό και τις προτιμώ), το βήμα αυτό δεν χρειάζεται.

  2. 2

    Την επομένη, αδειάζουμε το νερό, ρίχνουμε τα φασόλια μας σε κατσαρόλα με 3 λίτρα κρύο νερό και βράζουμε για 5 λεπτά από την ώρα που θα αρχίσει το νερό να βράζει. ΔΕΝ ΒΑΖΟΥΜΕ ΑΛΑΤΙ, αυτό μπαίνει (ΓΕΝΙΚΑ στα φασόλια), πολύ αργότερα.

  3. 3

    Σβήνουμε το μάτι, αποσύρουμε την κατσαρόλα, μεταφέρουμε τα φασόλια σε ένα άλλο σκεύος, ΜΑΖΙ με το νερό όπου έβρασαν και αφήνουμε μέσα στο καυτό νερό για 1 ώρα να μουλιάσουν.

  4. 4

    Θα ετοιμάσουμε τώρα το ζωμό. Βάζουμε και πάλι 3 λίτρα νερό σε κατσαρόλα και προσθέτουμε εκεί μέσα την πέτσα του χοίρου, κομμένη σε φαρδιές λωρίδες (των 6-8 εκατοστών). Προσθέτουμε ακόμη το “καράβι” από ένα κοτόπουλο (ή, εάν δεν έχετε, μερικά κόκκαλα από χοιρινό, ή ό,τι άλλο έχετε που να κάνει για ζωμό), λίγα (2-3) καρότα, 1-2 (ανάλογα με το μεγέθους τους) κρεμμύδια στα οποία έχουμε “καρφώσει” και 2 καρφάκια γαρύφαλλου, καθώς και ένα “μπουκετάκι” φτιαγμένο με διάφορα φρέσκα αρωματικά δεμένα μεταξύ τους. Αλατίζουμε και πιπερώνουμε (γενναιόδωρα).

  5. 5

    Για το “μπουκετάκι” σας διαλέξτε διαφόρων ειδών φρέσκα αρωματικά, δεν υπάρχει κανόνας, ότι υπάρχει στα γλαστράκια σας (σέλινο, μαϊντανό, φασκόμηλο, δαφνόφυλλα, μαντζουράνα ή θυμάρι, για παράδειγμα), τα οποία θα δέσετε μεταξύ τους, με μερικά κοτσάνια σέλινου, ας πούμε.

  6. 6

    Σκεπάζουμε και βράζουμε για 1 ώρα αφ’ ότου αρχίσει ο βρασμός του νερού. Με όλα αυτά τα καλούδια στην κατσαρόλα, η κουζίνα σας θα μοσχοβολήσει!

  7. 7

    Στη 1 ώρα, φιλτράρουμε το ζωμό και τον κρατούμε στην άκρη, Κρατούμε επίσης και τις λωρίδες της χοιρινής πέτσας. Θα μας χρειασθούν και τα δύο στη συνέχεια.

  8. 8

    Μέσα σε αυτό το φιλτραρισμένο ζωμό ρίχνουμε τα φασόλια (τα βγάζουμε από τη νερό όπου έβρασαν με τρυπητή κουτάλα και τα μεταφέρουμε στο ζωμό) και τα μαγειρεύουμε μέχρι να μαλακώσουν, όχι όμως και να λιώσουν, να παραμένουν ολόκληρα, ακέραια. Θα χρειασθεί γύρω στη μία ώρα μαγειρέματος, στο περίπου και ανάλογα με το πόσο βραστερά είναι. Από το 40λεπτο, προτείνω να αρχίσετε τις δοκιμές…

  9. 9

    Όση ώρα βράζουν τα φασόλια, εμείς θα ετοιμάσουμε τα κρέατα. Σε ένα μεγάλο τηγάνι σοταρίσματος και πάνω από μέτρια φωτιά, σοτάρουμε τα μπουτάκια της πάπιας κονφί, μέχρι να λιώσει το λίπος τους. Τα αφήνουμε στην άκρη.

  10. 10

    Στο λίπος που θα έχει μείνει στο τηγάνι, ρίχνουμε το χωριάτικο χοιρινό λουκάνικο, κομμένο στα τέσσερα (των 80-90 γρ περίπου το κάθε ένα), να ροδίσουν ΚΑΛΑ από όλες τις μεριές. Τα αφήνουμε και αυτά στην άκρη, παρέα με τα μπουτάκια της πάπιας.

  11. 11

    Στο τηγάνι εξακολουθεί να παραμένει αρκετή λιπαρή ουσία. Τόση που να τσιγαρίσουμε εκεί μέσα και τα κομματάκια του χοιρινού κρέατος, και αυτά ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ και από όλες τις μεριές τους. Τα αφήνουμε και αυτά στην άκρη, παρέα με τα λουκάνικα και τα μπουτάκια της πάπιας.

  12. 12

    Πρέπει να πλησιάζει η ώρα που θα είναι έτοιμα τα φασόλια. Τα στραγγίζουμε με μία τρυπητή κουτάλα και κρατούμε το ζωμό στην άκρη, διατηρώντας τον ζεστό.

  13. 13

    Φτιάχνουμε μία “αλοιφή”, ανακατεύοντας μερικές (2-3) σκελίδες σκόρδου, με το διπλάσιο του βάρους τους σε χοιρινό λίπος (ψιλοκομμένα μαζί),

  14. 14

    Αυτή την “αλοιφή” (την λέω έτσι επειδή το χοιρινό λίπος θα δημιουργήσει, μαζί με τα ψιλοκομμένα κομματάκια του σκόρδου μία ενιαία μάζα, σαν να είναι αλοιφή) την προσθέτουμε στα βρασμένα φασόλια και ανακατεύουμε με απαλές κινήσεις (για να μη τα διαλύσουμε) να πάρουν όλα γεύση.

  15. 15

    Να ‘μαστε τώρα, να ετοιμάζουμε, να “στήνουμε” το Cassoulet μαςΦυσικά και δεν διαθέτετε το πήλινο παραδοσιακό σκεύος, την "cassole" που ακόμη σήμερα οι κάτοικοι της περιοχής χρησιμοποιούν στα σπίτια τους για να ετοιμάσουν το φαγητό. Μπορείτε να δείτε το σχήμα της στη διπλανή φωτογραφία, από την Wikipedia.

  16. 16

    Κάλλιστα, όμως, μπορεί να διαθέτετε μία πήλινη κατσαρόλα και (σχεδόν) σίγουρα ένα βαθύ πήλινο πιάτο ή και μία μεταλλική κατσαρόλα, που να μπορεί να μπει στο φούρνο. Ε, εκεί μέσα στρώνουμε τον πάτο της με κομμάτια από την χοιρινή πέτσα (θυμάστε; εκείνη που βράσαμε μαζί με το ζωμό και μετά την αφήσαμε στην άκρη. Σωστά!!!). Καλύπτουμε λοιπόν με αυτήν όλο τον πάτο του σκεύους που θα χρησιμοποιήσουμε και από πάνω τους απλώνουμε το ένα τρίτο της ποσότητας των φασολιών.

  17. 17

    Η πήλινη γάστρα που χρησιμοποίησα έχει 28 εκατοστά διάμετρο. Πάνω από την πρώτη στρώση των φασολιών τοποθετούμε τα κρέατα (χοιρινό, πάπια)

  18. 18

    Και πάνω από αυτά απλώνουμε τα υπόλοιπα φασόλια.

  19. 19

    Η σειρά των λουκάνικων τώρα. Τα τοποθετούμε πάνω από το στρώμα των φασολιών και, πιέζοντας τα ελαφρά τα βυθίζουμε κατά το ήμισυ μέσα στα φασόλια, αφήνοντας όμως το πάνω μέρος τους ελεύθερο, να μένει εμφανές (αλλά όχι και να προεξέχει πολύ).

  20. 20

    Πάνω από όλα αυτά προσθέτουμε το φιλτραρισμένο ζωμό, προσέχοντας να πέφτει σιγά-σιγά, έτσι που να μην ξεσκεπάσει τα λουκάνικά μας και αρχίσουν να πλέουν σαν βαρκούλες, ούτε και να ξεσκεπάσει τα υπόλοιπα κρέατα από την επάνω στρώση των φασολιών. Η στάθμη του ζωμού στο σκεύος θα πρέπει να είναι τέτοια που ίσα να σκεπάζει τα φασόλια και την ελεύθερη επιφάνεια των λουκάνικων.

  21. 21

    Προσθέτουμε φρεσκοτριμμένο πιπέρι, στην επιφάνεια του υγρού και προσθέτουμε δυό καλές κουταλιές από το λίπος της πάπιας κονφί, μέσα στο οποίο σοτάραμε προηγουμένως το χοιρινό κρέας και το λουκάνικο. Εάν το βάλετε όλο (μπορεί να μαζεύονται και πάνω από 4 κουταλιές) το φαγητό στο τέλος θα είναι πιο αρωματικό αλλά και λιπαρό. Αποφασίσετε ανάλογα με τα γούστα σας.

  22. 22

    Και ήρθε επιτέλους η ώρα να μαγειρέψουμε το φαγητό μας. Βάζουμε την κατσαρόλα στο φούρνο και μαγειρεύουμε, στους 160° με 170° για 2 με 3 ώρες.

  23. 23

    Κατά τη διάρκεια του μαγειρέματος θα σχηματισθεί στην επιφάνεια του φαγητού μία χρυσο-καφετιά κρούστα, την οποία θα πρέπει επανειλημμένα να τη βυθίζουμε, να χαθεί, για να ξαναδημιουργηθεί, και ούτω καθεξής (οι “παλιοί” της περιοχής έλεγαν για 7 φορές).

  24. 24

    Κάθε φορά που η στάθμη του υγρού στην κατσαρόλα κατεβαίνει και η επιφανειακή στρώση των φασολιών βγαίνει έξω, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να στεγνώνουν και να ξεραίνονται, προσθέτουμε μερικές κουταλιές από τον ζωμό.

  25. 25

    ΠΡΟΣΟΧΗ, ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤο cassoulet σερβίρεται καυτή, από την κατσαρόλα στο πιάτο και αμέσως στο τραπέζι!!! Τη σερβίρουμε προσεκτικά, χωρίς να την ανακατέψουμε. Είναι ένα εξαιρετικό πιάτο, που σε στέλνει κατευθείαν στον παράδεισο της λαϊκής γαστρονομίας…

  26. 26

    Και τι γίνεται εάν την έχουμε ετοιμάσει την cassoulet μας από την προηγούμενη ημέρα; Κανένα πρόβλημα. Θα πρέπει όμως να τη ζεστάνουμε στους 150° για μία ολόκληρη ώρα !!!) πριν έρθει η στιγμή να τη σερβίρουμε. Είπαμε, πρέπει να σερβιρισθεί ΚΑΥΤΗ. Δεν ξεχνούμε να της προσθέσουμε λίγο ζωμό (φροντίστε να σας έχει μείνει και από αυτόν και να είναι καυτός την ώρα που θα χρησιμοποιηθεί) ή, ελλείψει αυτού, μερικές κουταλιές της σούπας νερό.

  27. 27

    Λίγα μυστικά ακόμα:

  28. 28

    [1] Η πάπια κονφί είναι ίσως το πιο μπελαλίδικο στο να βρεθεί από τα υλικά της συνταγής. Όχι κάτι δύσκολο, αλλά ένα ψάξιμο θα πρέπει να το κάνετε. To κονφί (confit, θηλ. confite) είναι τρόπος μαγειρέματος, όπου το κρέας μαγειρεύεται στο ίδιο του το λίπος. “Μα έχει λίπος η πάπια”, θα ρωτήσουν κάποιες. Αυτές που δεν γνωρίζουν. Γιατί οι άλλες…. Α, οι άλλες ξέρουν ότι το λίπος της πάπιας είναι μία θεϊκή νοστιμιά.

  29. 29

    Και όσοι/-ες έχουν δοκιμάσει πατατούλες τηγανισμένες σε αυτό το λίπος, ακόμη θα νοιώθουν την ονειρεμένη γεύση τους στον ουρανίσκο τους…

  30. 30

    Την πάπια κονφί είτε θα την αγοράσετε έτοιμη, συσκευασμένη σε βαζάκια (δείτε εδώ (http://www.french-gourmet.gr/component/virtuemart/%CE%BA%CF%85%CF%81%CE%AF%CF%89%CF%82-%CF%80%CE%B9%CE%AC%CF%84%CE%B1/%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CF%86%CE%AF-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CF%84%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CF%80%CE%B9%CE%B1%CF%82-detail?Itemid=0) προς 120 € το κιλό (24,2€ τα 200 γρ), είτε θα την ετοιμάσετε οι ίδιες πολύ-πολύ εύκολα.

  31. 31

    Πώς ; Με νωπά μπουτάκια πάπιας. Θα τα βρείτε στα σουπερμάρκετς (στο κατεψυγμένα, προς 60,0€ το κιλό, παρακαλώ). Η διαδικασία είναι απλή αν και τον θέλε τον χρόνο της. Θα τη δούμε λοιπόν σε ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΣΥΝΤΑΓΗ, σύντομα. Μέχρι τότε, είτε χρησιμοποιείτε αγοραστό confit πάπας, είτε θα κάνετε τη συνταγή με νωπά μπουτάκια πάπας.

  32. 32

    [2] Η παραδοσιακή συνταγή θέλει το φαγητό να γίνεται με λουκάνικα “τύπου Τουλούζης”(http://fr.wikipedia.org/wiki/Saucisse_de_Toulouse), μέτριου μεγέθους λουκάνικα (γύρω στα 80 με 100 γραμμάρια το καθ’ ένα) από καθαρό χοιρινό κρέας και κατάλληλα για βράσιμο. Επίσης, η παραδοσιακή συνταγή θέλει α-πο-κλει-στι-κά ξερά φασόλια. Οι χάντρες είναι δική μου επινόηση, επειδή τις αγαπώ πολύ.

  33. 33

    [3] Επίσης, η παραδοσιακή συνταγή θέλει αυτή η μικροποσότητα λαρδιού που χρησιμοποιείται να είναι “lard salé”, μία παρασκευή χοιρινού λαρδιού, επεξεργασμένου με χοντρό αλάτι. Πράγματι, η καλύτερη επιλογή είναι να χρησιμοποιήσετε λαρδί, λίπος χοιρινό δηλαδή, και μάλιστα από το πάνω μέρος του ζώου, από την πλάτη, που είναι καθαρό λίπος, χωρίς την παρουσία κρέατος (lard gras).

  34. 34

    Το λίπος από αυτή τη περιοχή του ζώου προορίζεται είτε για καθαρή λιπαντική ουσία (lard frais) και, ταυτόχρονα, για να δώσει γεύση, να νοστιμίσει άλλα, άπαχα κομμάτια κρέατος του ζώου που τείνουν να στεγνώνουν κατά το μαγείρεμα, είτε για αλατισμένο, παστό λαρδί (lard salé), το οποίο συχνά συνοδεύεται και από την πέτσα του ζώου, χρησιμεύει για φαγητά αυτού του είδους, όπως αυτό που βλέπουμε σήμερα.

  35. 35

    Η καλύτερη λοιπόν επιλογή είναι το “lard salé” και, σαν επόμενη, το απλό λαρδί, το χοιρινό λίπος. Επειδή όμως το λαρδί (και πόσο μάλλον αυτό το “lard salé”) δεν είναι από τα πράγματα που “βρίσκονται πάντα στο σπίτι” όλων μας (αν και ο χασάπης σας μπορεί να σας βρει πολύ εύκολα εάν του το ζητήσετε έγκαιρα), μπορείτε να χρησιμοποιήστε και απλό βούτυρο.

  36. 36

    Θα έχει μία διαφορά στο τελικό γευστικό αποτέλεσμα του πιάτου, είναι όμως τόσο μικρή η ποσότητα που έτσι κι’ αλλιώς θα χρησιμοποιήσετε, που μία τέτοια “αβαρία” πιστεύω ότι μπορείτε να την αντιμετωπίσετε. Απλά δεν θα το παραδεχθείτε στους Γάλλους φίλους σας (εάν έχετε τέτοιους…).

  37. 37

    Ή, κάντε σαν κι’ εμένα και ζητήστε από τον χασάπη σας να σας κόψει την πέτσα, μαζί με το λίπος από κάτω της, από ένα κομμάτι κρέας από αυτά που έχουν ήδη κόψει στο ψυγείο-προθήκη. Θα κάνετε και καλό και στον επόμενο, που θα πάρει εντελώς άπαχο κομμάτι χοιρινού. Και θα σας το δώσει και τσάμπα, γιατί δεν έχουν κωδικό για αυτό

  38. 38

    Και λίγα λόγια για τις ρίζες του πιάτου:
    (***) Το Castelnaudary πρώτα-πρώτα, την "παγκόσμια πρωτεύουσα του cassoulet". Αυτό, βέβαια, το ισχυρίζονται οι κάτοικοι της μικρής αυτής πόλης 9των μόλις 5.000 ψυχών) της νοτιοανατολικής Γαλλίας, έχουν όμως …ανταγωνισμό και από τις δύο γειτονικές πόλεις που αναφέρονται στην αρχή της συνταγής, την Toulouse και το Carcassonne.

  39. 39

    Έχουν και ετούτες εδώ το “δικό τους cassoulet”, παραλλαγές με την προσθήκη στην σταθερή παρουσία του χοιρινού κρέατος, του λουκάνικου αλλά και του πουλερικού (συνήθως κοτόπουλο αλλά και πάπια ή χήνα), αρνίσιου κρέατος ή πέρδικας, αντίστοιχα. Γενικά, η περιοχή του Λαγκεντόκ (Languedoc), “το πάει το φασόλι”, αλλά με τον δικό της, ξεχωριστό, τρόπο…

  40. 40

    (***)Με ένα τρόπο που θέλει στο πιάτο να είναι πλούσιο τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποικιλία, η παρουσία του κρέατος στο πιάτο αυτό. Με άλλα λόγια, εδώ είναι το πρώτο “λάθος” που κάνουμε στην Ελλάδα αναφερόμενοι σε (ή αντιγράφοντας) αυτή την εξαιρετική νοστιμιά: Θεωρούμε ότι πρόκειται για μία φασολάδα, ένα πιάτο με φασόλια σε λιγότερο ή περισσότερο (ανάλογα με τον μάγειρα) υγρό περιβάλλον, που έχει μέσα και κάποια κομμάτια κρέατος. ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ!!!

  41. 41

    (***)Το πιάτο στην αυθεντική του συνταγή είναι ένα “ragoût ”, ένα πιάτο κρέατος με σάλτσα που σιγομαγειρεύεται για πολλές ώρες δίπλα στη φωτιά. Σε ένα σπουδαίο έργο που σηματοδότησε τον δέκατο τέταρτο αιώνα στη γαστρονομική Γαλλία, το “Viandier", ένας, επίσης σπουδαίος, μάγειρας, ο Taillevant (υπήρξε μάγειρας επί σειρά 60 ετών πολλών Γάλλων βασιλιάδων, εκείνοι εναλλάσσονταν στον θρόνο, αυτός εκεί, σταθερός στην κουζίνα του, να μαγειρεύει…) δίνει εξέχουσα θέση στα pâtés και στα ragoûts,

  42. 42

    .μεταξύ των οποίων και σε ένα ραγού αρνιού και χοιρινού με κουκιά…. Μάλιστα, διότι το πιάτο στην αρχή του γινόταν με κουκιά! Ασφαλώς, αφού τα φασόλια μας ήρθαν από την Αμερική τον 16ο αιώνα…

  43. 43

    (***)Το “Viandier" θεωρείται σήμερα ότι πιθανότατα έχει αντιγραφεί από άλλες, παλαιότερες αναφορές (κάποιοι αναφέρουν μάλιστα ένα έργο του 1226, του Μοχάμεντ της Βαγδάτης, που μιλούσε για ένα ραφινάτο πιάτο με μπαχαρικά, χορταρικά, όσπρια και αρνίσιο κρέας), πράγμα το οποίο μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το να συνεχίσει κανείς να ψάχνει να βρει τις ρίζες αυτού του πιάτου, δεν είναι και από τις πιο εύκολες υποθέσεις.

  44. 44

    Υπάρχουν βέβαια πλήθος άλλων αναφορών, βιβλία μαγειρικής, ιατρικές πραγματείες, εικονογραφημένα ντοκουμέντα και άλλες πηγές που ανάγουν τη δημιουργία αυτού του πιάτου τουλάχιστον στον Μεσαίωνα.

  45. 45

    (***)Με την εισβολή των αράβων στην Ιβηρική χερσόνησο, στην Ισπανία, έφεραν στη νότια Γαλλία, κάπου εκεί, στον 7ο αιώνα, την καλλιέργεια μία ποικιλίας λευκών κουκιών και έμαθαν στους κατοίκους της περιοχής του Λαγκεντόκ (όπου το πέρασμα ανάμεσα στις δύο χώρες είναι πολύ πιο εύκολο) να φτιάχνουν πιάτα από αυτό το όσπριο. Ε, το ragoût με αρνίσιο κρέας και λευκά κουκιά ήταν ένα από τα πιάτα αυτά.

  46. 46

    Και οι κάτοικοι της περιοχής έχουν κάθε λόγο να πιστεύουν ότι η μετεξέλιξή του είναι το σημερινό cassoulet, με όποιο κρέας και αν φτιάχνεται αυτό.

  47. 47

    (***)Δεν υπάρχει, βέβαια, καμία ιστορική σύνδεση μεταξύ της –σχεδόν αρχαίας– αραβικής συνταγής και της νεότερης έκδοσής της, του 14ου αιώνα, από τον Taillevant.

  48. 48

    Ο θρύλος, πάλι, θέλει, όταν οι κάτοικοι του Castelnaudary λιμοκτονούσαν πολιορκημένοι από τον αγγλικό στρατό (ίσως και να αναφέρεται στην πολιορκία της, κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου, το 1355, από τον Εδουάρδο του Woodstock (http://fr.wikipedia.org/wiki/%C3%89douard_de_Woodstock), ή Edouard Plantagenêt, πιο γνωστό και σαν “Μαύρο Πρίγκιπα” (le Prince Noir), έχοντας να θρέψουν εκτός από τα τομάρια τους και τους στρατιώτες που υπερασπίζονταν την πόλη τους.

  49. 49

    Λαρδί, χοιρινό, κουκιά, λουκάνικα, πάπιες, χήνες, ό,τι άλλο εύρισκαν από κρέατα, έμπαιναν τότε σε μεγάλες χύτρες και σιγόβραζαν όσο η μάχη συνεχιζόταν, μέχρι να πέσει το σούρουπο και να ξαποστάσουν τρώγοντας οι στρατιώτες. Οι οποίοι, αναζωογονημένοι από το χορταστικό αυτό φαγητό, πήραν τους Άγγλους στο φαλάγγι και τους πήγαν “μέχρι το κανάλι της Μάγχης”!!!

  50. 50

    Ωραία ιστοριούλα, αλλά τα βιβλία λένε ότι το Castelnaudary έπεσε σε εκείνη την πολιορκία και ο Μαύρος Ιππότης λεηλάτησε, κατέστρεψε και κατέκαψε την πόλη, οι δε κάτοικοί της σφαγιάστηκαν (http://fr.wikipedia.org/wiki/Castelnaudary).

  51. 51

    (***)Μετά από όλα αυτά, γίνεται πλέον σαφές ότι το cassolet προέρχεται από (αλλά και εξακολουθεί να είναι) ένα ragoût, ένα πιάτο κρέατος με σάλτσα δηλαδή. Που στην περίπτωση αυτή την φτιάχνουν τα κουκιά (αρχικά) και τα φασόλια (στη συνέχεια). Μάλιστα, στο “Viandier"του ο Taillevant, το αναφέρει σαν “hericot" από το ρήμα “héricoter", που στα πρώτα γαλλικά σήμαινε “κόβω σε κομμάτια”, “κάνω κιμά”, επειδή ακριβώς το κρέας ήταν/είναι κομμένο σε μικρά κομμάτια.

  52. 52

    (***)Αυτό το πιάτο, “πιάτο του φτωχού”, φτιαγμένο από κομμάτια αρνιού (προβάτου σωστότερα) που σιγόβραζαν μαζί με κουκιά, με ραπάνια και με αρωματικά, όπως μαϊντανό, μαντζουράνα ή φασκόμηλο, ήταν ένα πλήρες γεύμα, όπου μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν όλα τα περισσεύματα άλλων γευμάτων. Και το οποίο, με τα χρόνια, εξελισσόταν ανάλογα με το τί του προσέθεταν.

  53. 53

    Αυτό το ragoût, λοιπόν, από τον 14ο αιώνα το μαγείρευαν σε μία κατσαρόλα “ιδιαίτερου σχήματος”, δημιουργημένη στο Issel, ένα χωριουδάκι κοντά στο Castelnaudary, που είχε το όνομα “cassole”. Πήλινη, σε διάφορα μεγέθη, με ένα σχήμα που θυμίζει πιο πολύ …σαλατιέρα (;), φρουτιέρα (;), πιο στενό στη βάση και πολύ πιο ανοικτό στα χείλη, χωρίς σκέπασμα. Μπορείτε να πάρετε μία εικόνα εδώ (http://www.confrerieducassoulet.com/la-cassole.html)

  54. 54

    (***)Τώρα εάν σας πω ότι και από εδώ από πίσω υπάρχει κάτι ελληνικό, θα με ξαποστείλετε… “Ο υπερβολικός, θεωρεί την Ελλάδα το κέντρο του κόσμου”… Και όμως, υπήρξε… “Κύαθον” έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες ένα φτιαγμένο από ψημένο πηλό κύπελλο Υποκοριστικό “Κυάθιον”, το κυπελλάκι.

  55. 55

    Αυτό το “kyathion” το πήραν οι Λατίνοι (οι Γιαπωνέζοι εκείνης της εποχής) και το έκαναν “catinum”. Το δανείζονται με τη σειρά τους οι Οξιτανοί (Occitans), οι κάτοικοι μιάς περιοχής που σήμερα αντιστοιχεί στη νότια Γαλλία, το Μονακό, τη βορειοδυτική άκρη της Ιταλίας και τη βόρεια Ισπανία και το κάνουν εκείνοι, σε αυτήν την ποιητική γλώσσα των “τροβαδούρων”, τα Οξιτανικά (Occitan) “cassolo”, από το οποίο, τελικά, προήλθε η γαλλική λέξη “cassole”.

  56. 56

    Και να και το όνομα του πιάτου, “cassoulet” αυτό που φτιάχνεται μέσα σε μία “cassole”… Πολλοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι είναι ακριβώς αυτή η γη, ότι είναι ο πηλός του Issel, (και ίσως-ίσως και κάτι από το “τροβαδούρικο” παρελθόν του, θα συμπλήρωνα εγώ) που δίνει στο φαγητό αυτή την ξεχωριστή, ονειρεμένη, γεύση!!!

  57. 57

    (***)Πηγές:
    (***)http://www.confrerieducassoulet.com/l-histoire.html
    (***)http://www.confrerieducassoulet.com/castelnaudary.html
    (***)http://www.confrerieducassoulet.com/la-recette.html
    (***)http://fr.wikipedia.org/wiki/Cassoulet
    (***)Κασουλέ των Πυρηναίων (Η περιπέτεια των φασολιών: http://www.athinorama.gr/umami/food/recipes/?id=2000628
    (***)Η πλούσια φασολάδα (!!!!!)http://www.funkycook.gr/kasoule-cassoulet-i-plousia-fasolada/

  58. 58

    (***)Cassoulet: http://www.athinorama.gr/umami/food/recipes/default.aspx?id=2001157
    (***)Cassoulet: http://www.ricardocuisine.com/recettes/2250-cassoulet
    (***)Cassoulet: http://www.750g.com/cassoulet-de-castelnaudary-r151.htm
    (***)Η χώρα των Καθαρώνhttp://fr.wikipedia.org/wiki/Pays_cathare
    (***)πάπια confit. Βήμα-βήμα οδηγίες : http://www.meilleurduchef.com/cgi/mdc/l/fr/recette/confit-canard.html:
    (***)Το λαρδί: http://www.leporcduquebec.com/fr/coupes/21/lard

  59. 59

    (***)Όσπρια, Το μαγείρεμά τους: http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23961&subid=2&pubid=5001743

Αντιδράσεις

Cooksnaps

Έφτιαξες αυτή τη συνταγή; Μοιράσου μια φωτογραφία του πιάτου σου!

Γκρίζα χειροποίητα σχέδια από μια φωτογραφική μηχανή, ένα τηγάνι και αστέρια που αναδύονται από το τηγάνι

Σχόλια (3)

Αννούλα του χιονιά
Αννούλα του χιονιά @annoulatouxionia
την συνταγή δεν την έχω φτιάξει, ούτε έχω δοκιμάσει αυτό το πιάτο ποτέ (αν και τώρα που πλησιάζει χειμώνας θα ήταν τέλειο με συνοδεία κρασιού), θα ήθελα όμως να πω ευχαριστώ για τις πληροφορίες καθώς και για την παραπομπή σε διάφορα sites όπου μπορούμε να διαβάσουμε τα σχετικά με αυτό το φαγάκι και όχι μόνο... ευχαριστούμε πολύ....

Από

ggr
ggr @george
στις
Athens