Φρέσκα φασολάκια με μοσχαράκι στη λαδόκολλα

Αφού πλύνουμε τα φασόλια μας (έχω την εντύπωση ότι τα πιο κατάλληλα είναι τα τσαουλιά, μπορείτε όμως να δοκιμάσετε και με κάποιον άλλο τύπο) και τα καθαρίσουμε κόβοντας τις άκρες τους (αλλά και τις πλευρικές ίνες, όσες …δεν πρόσεξαν κατά την αγορά),

Τα ρίχνουμε σε άφθονο αλατισμένο βραστό νερό και τα βράζουμε για 6-8 λεπτά (ή στον ατμό, για ένα 12λεπτο με 15λεπτο, όσες είναι του πιο υγιεινού). Μην τα μαγειρέψετε περισσότερο, στο τέλος πρέπει να τα αισθανόμαστε τραγανά στο πιάτο !

Στο τέλος του χρόνου, τα ρίχνουμε σε σουρωτήρι, τα περνάμε κάτω από τρεχούμενο κρύο νερό για να τονώσουμε το χρώμα τους και κατόπιν τα στραγγίζουμε και τα αφήνουμε μέσα στο σουρωτήρι (ή ένα μπολ) μέχρι να χλιαρύνουν τόσο που να μπορούμε να τα πιάσουμε άνετα με τα χέρια), οπότε και τα κόβουμε στη μέση (ενέργεια που θα μας βοηθήσει στη συνέχεια να τα “πακετάρουμε” πιο εύκολα μέσα στη λαδόκολλα).

Πλένουμε και στεγνώνουμε καλά τον μαϊντανό, χωρίζουμε και απομακρύνουμε τα λεπτά κοτσανάκια του και ψιλοκόβουμε τα φύλλα του. Εάν ο άνδρας σας, σας “έχει χαρίσει το φεγγάρι” (έστω το μισό του, βρε παιδί μου, μία “mezzaluna”) η διαδικασία αυτή είναι πολύ-πολύ εύκολη, για παιδιά. Εάν όχι, θα αρκεσθείτε σε ένα μαχαίρι και θα αντιγράψετε εκείνες τις φαντεζί κινήσεις των chef των τηλεοπτικών εκπομπών που ψιλοκόβουν τα πάντα σε δευτερόλεπτα (εσείς, για καλό και για κακό, προσέξτε πολύ τα χέρια σας). Θα φροντίσετε όμως το κόψιμο των φύλλων να είναι πραγματικά πολύ-πολύ ψιλό.

Πλένουμε το κρέας και το κόβουμε σε πολύ μικρά κυβάκια (αλλά πολύ μικρά, οι πλευρές τους να είναι στα 2 με 2 1/2 εκατοστά). Μπορείτε να ζητήσετε από τον κρεοπώλη σας να σας βοηθήσει, κόβοντας το κρέας σε επίπεδα, φαρδιά κομμάτια πάχους 2 1/2 εκατοστών και στη συνέχεια σε λωρίδες ίδιου πάχους, και εσείς να έχετε να ολοκληρώσετε το κόψιμό τους, σε μικρά κυβάκια.

Βάζουμε σε αντικολλητικό τηγάνι και πάνω σε δυνατή φωτιά, δύο κουταλιές ελαιόλαδο, ρίχνουμε και τις σκελίδες του σκόρδου να ξανθύνουν αλλά και τα φύλλα του φασκόμηλου να αρωματίσουν το λάδι. 2 λεπτά είναι αρκετά για να πάρει χρώμα το σκορδάκι, να μην κάψει…

Ρίχνουμε τότε τα μισά από τα κυβάκια του κρέατος και τα τσιγαρίζουμε για 2-3 λεπτά από κάθε πλευρά, ίσα να πάρουν λίγο χρώμα και να σχηματισθεί μία ωραία καφετιά κρούστα (προσοχή γιατί έχουν πολλές πλευρές, μη σας ξεφύγουν μερικές σε κάποια από αυτά, ενώ θα καίγονται οι άλλες…).

Χρησιμοποιούμε μία μικρή λαβίδα για να γυρίζουμε τα κομματάκια το κρέας, για να αποφύγουμε να τα τρυπήσουμε, κάτι που θα προκαλούσε απώλεια υγρών (αίματος) με επιπτώσεις στη τρυφεράδα του κρέατος. Επίσης, διατηρούμε την ένταση αρκετά δυνατή, τόσο που να μην εμφανισθούν υγρά (απόδειξη ότι η θερμοκρασία στο τηγάνι δεν είναι αρκετά υψηλή), ούτε όμως και να αρχίζει να καπνίζει (ένδειξη ότι είναι πολύ υψηλή). Και στις δύο περιπτώσεις διακυβεύεται η επιτυχία του φαγητού…

Όταν το κρέας μας θα έχει ροδίσει από όλες τις πλευρές (υπολογίστε τον χρόνο, συνολικά, στα 12 με 13 λεπτά), το αφήνουμε στην άκρη, σε ένα πιάτο, σε ένα μπολ, σε κάτι τέλος πάντων, για να συνεχίσουμε με το άλλο μισό κρέας.

Επαναλαμβάνουμε λοιπόν την ίδια ακριβώς διαδικασία και με τα άλλα μισά κομμάτια κρέατος. Ο διαχωρισμός τους σε μισά-μισά έγινε ακριβώς για να μην πέσουν όλα μαζί μέσα στο τηγάνι, κατεβάσουν τη θερμοκρασία της λιπαρής ουσίας, σιγομαγειρευθούν για κάποια λεπτά και γεμίσει το τηγάνι υγρά, χάνοντας ταυτόχρονα αίμα και σκληραίνοντας. Εάν μάλιστα δείτε παρ’ όλα αυτά να βγάζουν κάποιο περισσότερο υγρό, προσθέστε λίγο ελαιόλαδο, θα “πάρει τα πάνω του”. Στο τέλος, πετούμε τις σκελίδες του σκόρδου, την έχουν κάνει τη δουλειά τους ! [Πσσσσς, οι πιο μερακλήδες…. Μη τις πετάξετε, ψιλοκόψτε τες (καλύτερα μάλιστα να το είχατε κάνει από την αρχή του τσιγαρίσματος) και προσθέστε τες στα υπόλοιπα υλικά… Τουλάχιστον στο δικό σας πουγκί… Θα δώσουν γεύση και άρωμα στο φαγάκι].

Κόβουμε 6 τετράγωνα (περίπου) κομμάτια λαδόκολλας (εάν είναι περίπου 32 εκ. το πλάτος της, κόψτε τα έτσι που να είναι και στο μήκος άλλο τόσο) και τα περνούμε γ ρ ή γ ο ρ α κάτω από τρεχούμενο νερό. Τα στύβουμε καλά να αποβάλουν το νερό. Με τον τρόπο αυτό τα κομμάτια της λαδόκολλας έχουν γίνει πολύ εύκολα στον χειρισμό τους, δεν πρέπει όμως να τα βρέξετε και πολύ, επειδή κινδυνεύετε να λιώσουν και να σας σχισθούν πριν τα βάλετε στον φούρνο.

Ανοίγουμε και απλώνουμε, ένα τη φορά από τα κομμάτια αυτά, πάνω σε στεγνή επιφάνεια του πάγκου μας και το λαδώνουμε εσωτερικά, αλείφοντάς το με λίγο ελαιόλαδο.

Ισομοιράζουμε τα ζεματισμένα (και κομμένα στη μέση) φασολάκια (υπολογίστε από το 1/6 της συνολικής ποσότητας), μοιράζουμε και κομμάτια κρέατος, “στεφανώνοντας” τα φασολάκια,

Πασπαλίζουμε με μαϊντανό, με λίγο αλάτι και πιπέρι, και περνάμε από πάνω με λίγο ελαιόλαδο, σε λεπτή ροή.

Ανακατεύουμε όλα τα υλικά καλά.

Κλείνουμε από πάνω τους τη λαδόκολλα, σαν πουγκί (εάν θέλετε μπορείτε να στερεώσετε το κλείσιμο με λίγο σπάγκο, αν και η βρεγμένη λαδόκολλα, στριμμένη σφικτά, κλείνει καλά και από μόνη της). Περνάμε κατόπιν στο επόμενο κομμάτι λαδόκολλας. Και μετά στο επόμενο και στο επόμενο.

Κάθε που τελειώνουμε με ένα πουγκί, το τοποθετούμε στο ταψί με το οποίο θα μπουν στο φούρνο. Και κάθε φορά που πρόκειται να γεμίσετε ένα φύλλο, καλό είναι να στεγνώνετε με μία πετσέτα τον πάγκο σας. Θα έχει μουσκέψει αρκετά από το προηγούμενο.

Όταν πια ολοκληρωθεί το “πακετάρισμα”, βάζουμε το ταψί με τα πουγκιά σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200 βαθμούς, και μαγειρεύουμε για 35 με 40 λεπτά. Η συνταγή έλεγε μόλις “ένα 10λεπτο”, εγώ όμως το φοβήθηκα. Δεν ξέρω να σας πω πως θα ήταν με τόσο λίγο. Ίσως θα έπρεπε να βγάλω ένα πιο νωρίς και να το δοκιμάσω.

Στο 30λεπτο, όμως, το αποτέλεσμα ήταν ένα κρέας μαλακωμένο (καλό είναι να ζητήσετε από τον κρεοπώλη ένα ψαχνό και μαλακό κομμάτι, γιατί ο χρόνος μαγειρέματος είναι μικρός και μη ξεχνάτε ότι δεν υπάρχουν και υγρά… Ένα φιλετάκι θα ήταν ό,τι πρέπει…) και κάτι τσαουλιά… μα κάτι τσαουλιά… όσο έπρεπε (όσο τα θέλαμε) τραγανά, μία γεύση που μαζί με τον μαϊντανό και το αλατοπίπερο ήταν …μούρλια!!!

Σερβίρουμε κατευθείαν, έτσι όπως ζεστό το φαγητό, μέσα στα πουγκιά, τα οποία θα αφήσετε να τα ανοίξουν οι συνδαιτυμόνες σας μόνοι τους στο τραπέζι.

Απολαυστικό σαν παρουσίαση, λαχταριστό σαν γεύση. Αυτό είναι φαγάκι, παιδί μου!!!