Για μια χούφτα... φασόλια

Πλένουμε τα φασόλια και τα βάζουμε, από βραδύς, σε αρκετό νερό, για να φουσκώσουν. ΔΕΝ προσθέτουμε σόδα ή ότι άλλο σας “εκμυστηρευθεί” η γειτόνισσα. Ρίχνουμε καμιά ματιά το βράδυ μήπως έχουν απορροφήσει όλο το νερό και πρέπει να προσθέσουμε κι’ άλλο.

Την επομένη, με τα φασόλια να έχουν “πιεί” το περισσότερο από το νερό τους, τα ρίχνουμε στη κατσαρόλα, μαζί με το νερό μέσα στο οποίο φούσκωσαν. Προσθέτουμε και άλλο, ΚΡΥΟ, νερό, μέχρι τα δύο –περίπου- λίτρα που χρειάζονται για να σιγοβράσουν.

Βάζουμε τη κατσαρόλα με τα φασόλια στο μάτι και βράζουμε, σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά, για μία περίπου ώρα, ανακατεύοντας διαρκώς. Εάν πιούν το νερό τους, προσθέτουμε ακόμη λίγο, ΚΡΥΟ, νερό. Θα πρέπει στο τέλος αυτής της ώρας (για καλό και για κακό, δοκιμάζουμε πάντα να δούμε σε ποιο σημείο έχουν βράσει τα φασόλια μας), να υπάρχει νερό στη κατσαρόλα αλλά να είναι κάτω από την επιφάνεια των φασολιών.

Στο σημείο αυτό αρχίζουμε να προσθέτουμε το λάδι.

Χαμηλώνουμε την ένταση της φωτιάς. Ρίχνουμε στα φασόλια μας το ένα τρίτο της ποσότητας (του κρασοπότηρου) του λαδιού.

Ανακατεύουμε διαρκώς με ξύλινη κουτάλα. Θέλουμε το λάδι να απορροφηθεί εντελώς και να γίνει ένα με το νερό και τη σάλτσα των φασολιών.

Όταν αυτό γίνει (με 3-4 λεπτά συνεχούς ανακατέματος), προσθέτουμε άλλο ένα τρίτο του λαδιού. Συνεχίζουμε να ανακατεύουμε για να το απορροφήσουν και αυτό.

Προσθέτουμε και το υπόλοιπο λάδι και συνεχίζουμε το ανακάτεμα.

Μόλις απορροφηθεί και αυτό, προσθέτουμε τα χορταρικά μας. Τα καρότα κομμένα σε ροδέλες. Το κρεμμύδι ψιλοκομμένο (αλλά όχι πολύ). Τις πατάτες σε μέγεθος μισού αυγού. Το σέλινο. Εάν θέλουμε να δώσουμε χρώμα (αλλά και γεύση) προσθέτουμε στο σημείο αυτό τις ντομάτες περασμένες από τον τρίφτη, τον πελτέ ντομάτας διαλυμένο σε λίγο νερό και μία κουταλίτσα ζάχαρη, να πάρει το ξινό της ντομάτας.

Προσθέτουμε λίγο ακόμη νερό (1-2 κρασοπότηρα, κρύο πάντα) και αφήνουμε να βράσουν άλλα δέκα λεπτά, περίπου, ανακατεύοντας διαρκώς.

Αποτέλεσμα του συνεχούς ανακατέματος με το κρύο νερό και το βράσιμο σε χαμηλή φωτιά θα είναι να έρθουν τα φασόλια να χυλώσουν και να γίνουν μούρλια. Η σάλτσα τους θα αρχίσει να “ρυτιδώνει” κατά το ανακάτεμα, τρανή απόδειξη ότι έχουν χυλώσει.

Είναι έτοιμα. Εάν όμως σε κάποιον/-α αρέσουν σούπα τα φασόλια, θα πρέπει να προσθέσει και άλλο (κατά βούληση) νερό και να φέρει μερικές ακόμη γύρες με το κουτάλι, σε χαμηλή πάντα φωτιά, για να απορροφηθεί το νερό.

Τα φασόλια μας είναι έτοιμα.