Γιουβαρλάκια σούπα, με καυκαλήθρες και σχοινόπρασο

Η πεθερά μου προχθές “πεθύμησε πίτα”. Το κρύο έχει σφίξει, είχε και καιρό να την φτιάξει, δεν ήθελε και πολύ να βγεί το φ ι ρ μ ά ν ι. Και, όπως καλά θα γνωρίζετε, σε εντολές ά ν ω θ ε ν δεν μπορεί (και δεν πρέπει) να φέρνει κανείς α ν τ ι ρ ρ ή σ ε ι ς.Να ’μαι πρωί-πρωί Σαββάτου να ψάχνω στη λαϊκή για μυρώνια, καυκαλήθρες, σέσκουλα, σπανάκι, φρέσκο κρεμμυδάκι. Την έχετε δει εκείνη τη διαφήμιση της cosmOTE με τον πλανόδιο πωλητή ; “Τι βάζω μέσα ; Τον πατέρα μου και την μάνα μου βάζω, ρε μεγάλε .....”. Έτσι και η “δικιά μου” Και χωρίς την πιθανότητα να με αποκαλέσει “ομορφάαααανδρα μου”Αφού πήρα την μισή λαϊκή, σε πλαστικές σακούλες, μαζί μου, κίνησα για το σπίτι. Κάτι υπήρχε στο πίσω μέρος του μυαλού μου αλλά, όπως λέει και η μ ι κ ρ ή π ί π η , το άτιμο το αλτσχάιμερ το εμπόδιζε να βγεί μπροστά. Κόντεβα να φθάσω στην άκρη της, όταν σε ένα από του τελευταίους πάγκους το είδα, στρουμπουλό – στρουμπουλό, να “εκτίθεται” ξαπλωμένο, σαν να με περίμενε. Φινόκιο ..... Με μιάς, μου ήρθε και η εικόνα της συνταγής που είχα μπανίσει σε ένα πολύ καλό (και ελληνικό) site  καθώς γυρόφερνα ένα βράδυ.Της πήρα, λοιπόν, και ένα φινόκιο, αλλά για τη συνταγή δεν είπα ούτε λέξη, ας βρει πως θα το χρησιμοποιήσει μόνη της. (α ν τ ί σ τ α σ η στα φιρμάνια του Σουλτάνου και της Μεγάλης Πύλης, λέγεται αυτό). Μαζί με το φινόκιο, ο συμπαθής αγρότης (με το 4x4 παρκαρισμένο πίσω από τον πάγκο του) μου έκανε δώρο και ένα ματσάκι καυκαλήθρες και ένα σχοινόπρασο . Αυτά δεν τα δίνω, τα κρατάω για μένα και βλέπουμε τι θα ετοιμάσω. Πάντως όχι πίτα. Τι θα είναι ; Θέλετε πράγματι να δείτε ; Α κ ο λ ο υ θ ή σ τ ε με .....

Λίγα μυστικά ακόμα

Είναι μία πολύ νόστιμη και χορταστική εκδοχή για χειμωνιάτικη σούπα. Συνδυάζει τη ζεστασιά ενός πιάτου σούπας με κάτι κρεατικό (πηγή πρωτεΐνης) αλλά ρύζι (πολύ καλή πηγή άμυλου). Και την βιταμίνη C που την πάτε ; Το λεμονάκι, μπόλικο μπόλικο και ριγμένο την τελευταία στιγμή, έχει να προσφέρει αρκετή από αυτή. (Αν δεν παινέψεις τη σούπα σου ..... Αυτό να εννοούσε ο συμπαθής ποδοσφαιρικός παράγοντας με το “ψιιιτ, αγαπούλα, ΠΟΥΛΑ” ; ) Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσε κανείς να ρίξει λίγο ρυζάκι και μέσα στη σούπα. Σε συνδυασμό με τα χορταρικά της αλλά και το αυγολέμονο που πέφτει στο τέλος, θα μπορούσε να δώσει μία πολύ πιο “μεστή” γεύση. Δεν πειράζει, την επόμενη φορά .....[1] Αντί για βούτυρο μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε παρθένο ελαιόλαδο. Το αποτέλεσμα θα είναι ασφαλώς πιο υγιεινό, αλλά θα υπολείπεται σε νοστιμιά.