ggr
ggr @george
Athens

Τα χριστουγεννιάτικα δενδράκια των προηγούμενων χρόνων, την παραμονή των Χριστουγέννων, είχαν από κάτω του ένα πιατάκι για τον αγαπημένο “επισκέπτη της νύκτας”. Τον Άη-Βασίλη. Φροντισμένο πάντα από την κόρη μας. Άλλοτε με τον κουραμπιέ του, άλλοτε με ένα μελομακάρονο, κάποιες φορές και με τα δύο… Και πάντα από δίπλα και ένα φλυτζανάκι με λίγο γάλα (ξέρετε, περνώντας μέσα από τόσες και τόσες καμινάδες, με την κάπνα που θα εισπνέει, το γάλα είναι απαραίτητο…. Ακόμη και σε έναν άγιο…Και ακριβώς παραδίπλα και ένα καροτάκι. Αξεφλούδιστο, δεν είναι για το άγιο αυτό. Η κόρη μας του το αφήνει για να το πάρει μαζί του φεύγοντας, για τον Rudolph, το ελαφάκι του.Η κόρη μας είναι πια οκτώ χρονών και σε αυτήν την ηλικία εάν έχεις άποψη τη λες και την υπερασπίζεσαι με σθένος (και άγνοια επιπτώσεων, αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση). Φέτος, λοιπόν, αποφάσισε, το ανακοίνωσε και το “απαίτησε” να γίνει“Αυτά τα Χριστούγεννα θα του αφήσουμε ένα φλυτζάνι ζεστό τσάι”. Βρε καλή μου, βρε χρυσή μου, Χριστούγεννα είναι, κάτι πιο γιορτινό θα περιμένει να βρει…. Άσε που το τσάι θα έχει κρυώσει μέχρι να έρθει και στο δικό μας σπίτι… Τίποτα. Η ετυμηγορία είχε βγει. Τσάι, όχι γάλα. Και, βέβαια, και το κουραμπιεδάκι ή το μελομακάρονο, “ό,τι φτιάξει η μαμά”…Μέχρι και στο πώς θα το διατηρήσουμε ζεστό το τσάι είχε τη λύση. “Θα φτιάξουμε ένα σκέπασμα για το φλυτζάνι, να διατηρεί το τσάι ζεστό”. Θα φτιάξουμε; Γιατί, δεν υπάρχουν έτοιμα; Σε μπελάδες μπαίνουμε, σκέφθηκα. Και πριν προλάβω να ρωτήσω, ήρθε και η συνέχεια“Θα το φτιάξουμε τέτοιο που να τρώγεται, να μπορεί να το βουτήξει στο τσάι και να το φάει”. Νάτοι οι μπελάδες, δεν σας το ‘λεγα; Σας το ‘λεγα…Και εγένοντο καλύμματα φλυτζανιών. Βρώσιμα. Από “home made” σφολιάτα (άλλωστε, ο άγιος δεν αξίζει τίποτα λιγότερο…). Γλυκά, για να ταιριάζουν με το τσάι. Και αρωματισμένα με κανέλλα, για να φάμε και εμείς κανένα τις επόμενες ημέρες στα “τσάγια κυρίων” (όχι «κυριών») που οργανώνω για τις γιορτές. Μετά το τσιγάρο, θα κόψω και το ποτό... Βρε Άη-Βασίλη, μήπως να με έπαιρνες μαζί σου;Η ιδέα είναι από εδώ.

Λίγα μυστικά ακόμα

[1] Θα σας πρότεινα να το κόψετε πρώτα σε μικρά κυβάκια και να το βάλετε ξανά για αρκετή ώρα στο ψυγείο, να ξανακρυώσει (η επαφή με τα χέρια όσο το κόβετε, θα το έχει ζεστάνει. Ε, κρυώστε το πάλι! φωτογραφία 34)[2] Οι κούπες του καφέ, της σοκολάτας αλλά και τα φλυτζάνια του τσαγιού έχουν μία διάμετρο στα χείλη (συνήθως) κάπου εκεί, στα 8 εκατοστά. Με τις ποσότητες των υλικών της συνταγής μπορούμε να βγάλουμε 6 “σκεπάσματα”, εάν λοιπόν τα διατάξουμε σε δύο σειρές των τριών, αφήνοντας το λιγότερο δυνατό περιθώριο από τις πλευρές του πλέγματος αλλά και ανάμεσά τους, θα χρειασθούμε ένα πλέγμα λωρίδων ζύμης διαστάσεων 25 περίπου εκατοστών σε μήκος (3*8+4*κάτι λίγο) και 17 εκατοστών σε πλάτος και πάλι στο περίπου (2*8+3*κάτι λίγο). Με 12 λωρίδες του 1,5 εκατοστού και 11 κενά των 6 χιλιοστών ανάμεσά τους έχουμε ήδη φθάσει αυτές τις διαστάσεις (24,6 εκατ.) Μπορούμε, βέβαια να χωρέσουμε τους 6 κύκλους σε ένα πιο “τετραγωνισμένο” φύλλο ζύμης, θα πρέπει όμως να τους διατάξουμε καλύτερα, πιο ...”εργονομικά”. Δε βαριέσαι…[3] Ασφαλώς και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και έτοιμη ζύμη σφολιάτας. Σε αυτή τη περίπτωση, τα βήματα από 1 έως και 8, όπως και το βήμα 12, δεν χρειάζονται.Στα υλικά αναφέρεται ότι οι ποσότητές τους είναι για 6 καλύμματα. Αυτό ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ακριβές, σωστότερα “είναι για φύλλο που χωράει 6 καλύμματα”. Γιατί στη συνέχεια, με τα “ρετάλια” που απομένουν, μπορεί να βγάλει κανείς άλλα 2 τουλάχιστον, αλλά πρέπει να ξαναανοίξει φύλλο και να ξανακόψει λωρίδες, να τις ξαναπλέξει και ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Η εναλλακτική λύση είναι με τα “ρετάλια” να φτιάξετε άλλες μπισκοτο-κατασκευές, που θα τις ψήσετε μαζί με τα καλύμματα. Η χαρά του παιδιού, πιστέψτε με!!! 

Δες περισσότερα
Διόρθωση συνταγής

Υλικά

25 Minutes
6 καλύμματα φλυτζανιών
  1. 190 γρ αλεύρι
  2. 1 γρ αλάτι
  3. 5 γρ ζάχαρη
  4. 120 γρ βούτυρο (καλής ποιότητας και κρύο, από το ψυγείο)
  5. 4-5 κ.σ. παγωμένο νερό
  6. …για την επάλειψη
  7. ασπράδι
  8. ζάχαρη
  9. σκόνη κανέλλας

Οδηγίες μαγειρέματος

  1. 1

    Σε ένα μπολ κοσκινίζουμε το αλεύρι και προσθέτουμε ελάχιστο αλάτι (στην άκρη του κουταλιού του καφέ) και τη ζάχαρη (ένα κουταλάκι). Ανακατεύουμε.

  2. 2

    Προσθέτουμε και το βούτυρο, κομμένο σε κομματάκια και πολύ κρύο, βγαλμένο εκείνη την ώρα από το ψυγείο. (δείτε “Μυστικά” [1]).

  3. 3

    Δουλεύουμε με τις άκρες των δακτύλων μας το βούτυρο με το αλεύρι μέχρι να πάρουμε ένα μείγμα όχι λείο αλλά θρυφτό και κοκκώδες, σαν τραχιά χοντρόκοκκη άμμο.

  4. 4

    Τώρα μόνο προσθέτουμε λίγο υγρό. Θα ρίξουμε τις 4 από τις κουταλιές το νερό (να είναι πολύ-πολύ παγωμένο) κρατώντας στην άκρη την 5η, για να τη χρησιμοποιήσουμε μόνο εφ’ όσον χρειασθεί, αλλά και τότε όχι όλο μαζί αλλά λίγο-λίγο.

  5. 5

    Ζυμώνουμε στα γρήγορα, πάντα με τα ακροδάκτυλα και μόνο όσο χρειασθεί για να ενωθεί καλά το βούτυρο και γίνει το μείγμα μας ομοιογενές. Μόνο δάκτυλα, στα γρήγορα και με παγωμένα τα υλικά, για να μείνει κατά το δυνατόν κρύο το βούτυρο, να μη ζεσταθεί.

  6. 6

    Σχηματίζουμε μία μπάλα με τη ζύμη, την πατάμε να σφίξει και την τυλίγουμε με διαφανή μεμβράνη. Την αφήνουμε στο ψυγείο να ξεκουρασθεί για ένα 30λεπτο τουλάχιστον.Και περισσότερο να το αφήσουμε, δεν πειράζει καθόλου. Εγώ την άφησα ένα 24ωρο και σας πληροφορώ ότι παρότι ήταν σκληρή εξωτερικά, δεν είχα το παραμικρό πρόβλημα στο άνοιγμα του φύλλου. Αντίθετα, ήταν πολύ ωραία παγωμένη!

  7. 7

    Σαν πλησιάζει αυτός ο χρόνος, αλευρώνουμε τον πάγκο (ή μία επιφάνεια εργασίας). Αφού βγάλουμε τη μπάλα της ζύμης από το ψυγείο, την μοιράζουμε σε δύο ίδια κομμάτια. Βάζουμε το ένα ξανά πίσω στο ψυγείο και δουλεύουμε με το άλλο. Ό,τι κάνουμε με αυτό, θα το κάνουμε κατόπιν και με το δεύτερο.

  8. 8

    Βάζουμε το ένα κομμάτι ζύμης πάνω στην αλευρωμένη επιφάνεια, το πατικώνουμε λίγο με το χέρι και το ανοίγουμε με τον πλάστη, σε ένα τετραγωνισμένο φύλλο πάχους 2-3 χιλιοστών. Όσο για τις διαστάσεις του, θέλουμε να μπορεί να κόψουμε από αυτό ένα τετράγωνο κομμάτι με την κάθε πλευρά του 18 εκατοστά. (δείτε “Μυστικά” [2]).

  9. 9

    Με τον κοφτή της pizza, λοιπόν,, “ισιώνουμε” αρχικά το φύλλο σε ένα τετράγωνο κομμάτι 25 x 25 εκατοστά,

  10. 10

    Και στη συνέχεια κόβουμε από αυτό λωρίδες πλάτους 1,5 εκατοστού. Θα πάρουμε 12 λωρίδες των 25 x 1,5 εκατοστών. Παρακαλείσθε να φροντίσετε οι τομές να είναι παράλληλες μεταξύ τους και σε ίσες αποστάσεις (συνεπώς οι λωρίδες ίσου πάχους), για να είναι ομοιόμορφο το τελικό πλέγμα.

  11. 11

    Απλώνουμε ένα κομμάτι λαδόκολλας και επάνω του τοποθετούμε τις λωρίδες της ζύμης, παράλληλες και με μία μικρή απόσταση μεταξύ τους. Εδώ παρακαλείσθε να είναι όλες οι αποστάσεις ίσες (6 χιλιοστά είναι μία καλή απόσταση) και οι λωρίδες παράλληλες μεταξύ τους. Θα φτιαχθεί κάτι που θα μοιάζει με …barcode και θα έχει μήκος 25 και πλάτος περίπου 25 (=12 λωρίδες*1,5 + 11 κενά*0,6) εκατοστά

  12. 12

    Βγάζουμε τώρα και το δεύτερο κομμάτι ζύμης από το ψυγείο, κάνουμε τις ίδιες με πριν κινήσεις και παίρνουμε άλλες 12 λωρίδες, των 25 x 1,5 εκατοστών. Αυτές ΔΕΝ τις στοιχίζουμε πάνω σε λαδόκολλα (ΔΕΝ επαναλαμβάνουμε, δηλαδή, το βήμα 11).

  13. 13

    Πιάνουμε τις άκρες από τις μονές λωρίδες που έχουμε στοιχίσει πάνω στη λαδόκολλα και τις διπλώνουμε προς τα πίσω, έτσι που να έρθουν να συναντήσουν η κάθε μία το απέναντί της άκρο και να ακουμπήσει επάνω του. Όπως δείχνει η φωτογραφία. ΔΕΝ Πιέζουμε στο σημείο που διπλώνουν οι λωρίδες, ΔΕΝ πρέπει να κολλήσουν.

  14. 14

    Παίρνουμε μία από τις λωρίδες του δεύτερου κομματιού ζύμης και την τοποθετούμε κάθετα στις προηγούμενες, στη μέση τους, έτσι που να ακουμπάει τις διπλωμένες λωρίδες, ακριβώς στο σημείο που έχουν διπλώσει. Εδώ, παρακαλείσθε να τηρήσετε “ευλαβικά” την καθετότητα.

  15. 15

    Ανοίγουμε τώρα τις διπλωμένες λωρίδες, επαναφέροντάς τις στην αρχική τους θέση. Με τον τρόπο αυτό καπακώνουν και “φυλακίζουν”, κρατούν σταθερή στη θέση της την κάθετη λωρίδα.

  16. 16

    Τώρα είναι η σειρά να διπλώσουμε τις ζυγές λωρίδες. Πιάνουμε την άκρη τους και τη διπλώνουμε προς τα πίσω. Αυτές δεν θα διπλώσουν έως τη μέση αλλά έως εκεί που τους το επιτρέπει η προηγούμενη κάθετη λωρίδα.

  17. 17

    Σε επαφή με το νέο σημείο διπλώματος τοποθετούμε ακόμη μία από τις λωρίδες του δεύτερου κομματιού της ζύμης, κάθετα και αυτή προς τις λωρίδες της λαδόκολλας. Φροντίζουμε η δεύτερη αυτή κάθετη λωρίδα να απέχει από την πρώτη περί τα 6 χιλιοστά (είναι η ίδια απόσταση που είχαμε αφήσει ανάμεσα και στις λωρίδες της πρώτης ομάδας). Παρακαλείσθε εδώ να φροντίσετε να μένει αυτή η απόσταση ανάμεσά τους, διαφορετικά με το ψήσιμο θα κολλήσουν η μία στην άλλη.

  18. 18

    Επαναφέρουμε τις διπλωμένες λωρίδες στην αρχική τους θέση, έχοντας σταθεροποιήσει και δεύτερη κάθετη λωρίδα. Ασφαλώς θα έχετε προσέξει ότι σιγά-σιγά έχει αρχίσει να δημιουργείται ένα πλέγμα από οριζόντιες και κάθετες λωρίδες ζύμης.

  19. 19

    Τώρα, σειρά να διπλώσουν έχουν και πάλι οι μονές λωρίδες. Και κατόπιν και πάλι οι ζυγές, και πάει λέγοντας. Μόλις φθάσουμε να έχουμε τοποθετήσει έξι κάθετες λωρίδες, θα έχουμε φθάσει στις άκρες των αρχικά στιχημένων, των πρώτων λωρίδων.

  20. 20

    Γυρίζουμε λοιπόν τη λαδόκολλα κατά 180 μοίρες και, αρχίζοντας και πάλι από τις μονές λωρίδες, επαναλαμβάνουμε τις ίδιες κινήσεις άλλες έξι φορές, διπλώνοντας μία τις μονές και μία τις ζυγές και τοποθετώντας κάθετα νέες λωρίδες.

  21. 21

    Τελειώνοντας και με αυτές τις έξι κάθετες, θα έχει ολοκληρωθεί το πλέγμα των λωρίδων ζύμης, με πλευρές 25 x 25 εκατοστά.

  22. 22

    Απλώνουμε πάνω από το πλέγμα της ζύμης άλλο ένα κομμάτι λαδόκολλας και, πιέζοντάς το απαλά, αναγκάζουμε οριζόντιες και κάθετες λωρίδες να κολλήσουν ελαφρά μεταξύ τους.

  23. 23

    Αφαιρούμε τη δεύτερη λαδόκολλα και, με τη βοήθεια ενός κυκλικού κουπ-πατ διαμέτρου ίδιας με τη διάμετρο των φλυτζανιών σας (και μάλιστα και κάτι λίγο, 1-2 χιλιοστά μικρότερη), αποκόπτουμε έξι κυκλικού σχήματος κομμάτια.

  24. 24

    Απομακρύνουμε τα ρετάλια της ζύμης και πάνω στη λαδόκολλα θα απομείνουν τα έξι κυκλικά κομμάτια ζύμης σε πλέξη.

  25. 25

    Αλείφουμε επιφανειακά τα κυκλικά αυτά κομμάτια με ασπράδι και τα πασπαλίζουμε με ζάχαρη, στην οποία θα έχουμε προσθέσει και κανέλα σε σκόνη.

  26. 26

    Όπως είναι, σέρνουμε τη λαδόκολλα με τα κομμάτια επάνω της, μέσα σε ένα χαμηλό ταψί. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο, στους 200 βαθμούς, για 25 λεπτά, ή μέχρις ότου τα “καπάκια” αποκτήσουν ένα ωραίο χρυσαφί χρώμα.

  27. 27

    Ξεφουρνίζουμε και αφήνουμε τη λαδόκολλα με τα ψημένα “καπάκια” πάνω σε μία σχάρα να κρυώσουν, πριν τα χρησιμοποιήσουμε στα φλυτζάνια.

  28. 28

    ΧΡΗΣΤΙΚΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΣ: 1. Για να διασφαλίσουμε ότι οι λωρίδες που θα κόψουμε θα έχουν όλες το ίδιο πλάτος, μπορούμε να “σημαδέψουμε” το τετραγωνισμένο φύλο της ζύμης στα σημεία που θα κόψουμε στη συνέχεια. Δείτε δίπλα.

  29. 29

    2. Για να πετύχουμε την παραλληλία μεταξύ των τομών που θα κάνουμε, μπορούμε να “κλέψουμε”, χρησιμοποιώντας σαν “χάρακα" τον πλάστη. Δείτε δίπλα.

  30. 30

    3. Επειδή κάποιες από τις λωρίδες μπορεί και να χαλάσουν κατά το κόψιμο, φροντίστε να έχετε κόψει 1-2 περισσότερες σε κάθε φύλλο ζύμης. Έτσι κι’ αλλιώς, ζύμη θα περισσέψει αρκετή. Δείτε δίπλα.

  31. 31

    4. Επίσης, κάποια/-ες από τις λωρίδες μπορεί, όταν τις ανασηκώνετε, να “επιμηκυνθεί” λίγο, επειδή η ζύμη τους θα έχει μαλακώσει από τη θερμοκρασία. Μην σκάτε, εσείς τοποθετήστε την σύμφωνα με τις οδηγίες και στη συνέχεια θα την ευθυγραμμίσετε με τις υπόλοιπες, με τη βοήθεια του κοφτή της pizza. Δείτε δίπλα.

  32. 32

    5.Με τη ζύμη που θα περισσέψει (και από το κόψιμο των δύο τετράγωνων φύλλων, βήματα 9,12) και από την αφαίρεση των “ρεταλιών” όταν κόβουμε τους 6 δίσκους-καπάκια, βήμα 24), μπορούμε είτε να φτιάξουμε επιπλέον καλύμματα φλυτζανιών (βγαίνουν άλλα 2 τουλάχιστον), να φτιάξουμε με τα “ρετάλια” αυτά άλλες μπισκότο-κατασκευές, που θα τις ψήσουμε μαζί με τα καλύμματα. Εκεί να δείτε χαρά τα παιδιά!!!

  33. 33

    6. Τη ζάχαρη αλλά και την κανέλα μπορούμε είτε να τις κτυπήσουμε για λίγο μαζί με τα ασπράδια και να αλείψουμε κατόπιν τα μπισκότα-καλύμματα, είτε να τις πασπαλίζουμε πάνω από τις αλειμμένες επιφάνειές τους. Προσωπικά, έχοντας ακολουθήσει και τους δύο τρόπους στην ίδια “φουρνιά”, δεν είδα κάποια διαφορά. Δείτε δίπλα.

  34. 34

    7. Και, φυσικά, δεν θα ξεχάσετε το βούτυρο να είναι πραγματικά κρύο. Καλύτερα να το κόψετε σε κυβάκια και ΚΑΤΟΠΙΝ να το ξαναβάλετε στο ψυγείο για να κρυώσει και πάλι καλά πριν το χρησιμοποιήσετε.

Αντιδράσεις

Cooksnaps

Έφτιαξες αυτή τη συνταγή; Μοιράσου μια φωτογραφία του πιάτου σου!

Γκρίζα χειροποίητα σχέδια από μια φωτογραφική μηχανή, ένα τηγάνι και αστέρια που αναδύονται από το τηγάνι

Σχόλια (4)

MissPiggyE
MissPiggyE @MissPiggyE
Έχω πάθει πλάκα! Φοβερή ιδέα! Πρέπει να το δοκιμάσω προσεχώς!!!

Από

ggr
ggr @george
στις
Athens