Μαγιονέζα χωρίς αυγά (υποχώρησα, τ’ ομολογώ!!!)

Αρκούν και εδώ όπως και στη κανονική, 3 απλά βήματαΣε ένα μικρό μπολ (πάντα είναι καλύτερο ένα μακρόστενο, γυάλινο ή πλαστικό, βαζάκι του ενός λίτρου) ρίχνουμε την κρέμα σόγιας (30 ml), την κουταλιά (15 ml) της μουστάρδας (χρησιμοποιήστε μία δυνατή, π.χ. Dijon, την χρειάζεται η soyannaise σας), μία τσιμπιά ψιλό αλάτι και άλλη μία μαύρο πιπέρι. Στάξτε και λίγες σταγόνες λάδι (μόλις 2 - 3, όχι περισσότερες)

Βάζουμε τη ράβδο του minipimer στο βάθος του δοχείου και βάζουμε μπρος, αφήνοντάς το να ακουμπάει στον πάτο του βάζου, χωρίς να το κουνάμε (απλά το συγκρατούμε με το χέρι για να μη γύρει από τις δονήσεις και πέσει). Δουλεύουμε έτσι για 15 δευτερόλεπτα, δεν χρειάζεται περισσότερο, ίσα να δούμε το μείγμα να γίνεται λείο. Όσο καλύτερα αναμειχθούν τα υλικά σε αυτή τη φάση, όσο περισσότερο σταθερό είναι το αποτέλεσμα, τόσο καλύτερη θα βγει η μαγιονέζα.

Προσθέτουμε τώρα το ελαιόλαδο και την κουταλιά (15 ml) το λεμόνι. Για να εξασφαλίσουμε ότι τα υλικά θα ενωθούν καλά και σταθερά, ότι θα δημιουργηθεί ένα γ α λ ά κ τ ω μ α που δεν θα διαχωρισθεί στη συνέχεια (ακριβώς όπως και όταν χρησιμοποιούμε αυγά), ρίχνουμε το λάδι σ ι γ ά – σ ι γ ά και λ ί γ ο – λ ί γ ο, σε πολύ λεπτή ροή, εναλλάξ με το λεμόνι, ενώ η ράβδος του minipimer συνεχίζει να δουλεύει και να γ α λ α κ τ ω μ α τ ο π ο ι ε ί αδιάκοπα. Όσο πιο αργά-αργά ρίξουμε το λάδι με το λεμόνι, τόσο πιο σταθερή μαγιονέζα θα πάρουμε. Έχει σημασία το κτύπημα να γίνεται με μ ε γ ά λ η αλλά και σ τ α θ ε ρ ή ταχύτητα.

Όταν αρχίζει να πήζει η μαγιονέζα μας, πιάνουμε σταθερά τη ράβδο στο χέρι και αρχίζουμε να κάνουμε μικρούς κύκλους, αρχικά αγγίζοντάς το στον πάτο. Η μαγιονέζα έχει γίνει πιο ανοικτόχρωμη και αρχίζει να “ανεβαίνει”, να αποκτά όγκο και να ανεβαίνει προς τα πάνω μέσα στο βάζο.

Σιγά σιγά αρχίζουμε να ανεβάζουμε τη ράβδο του minipimer προς τα πάνω. Αρκεί ένα 3λεπτο - 4λεπτο, ή έως ότου διαπιστώσετε ότι η μαγιονέζα σας έχει γίνει σταθερή, απαλή και πηκτή. Για να αποφύγετε να δονείται πολύ το βαζάκι σας κατά τη διάρκεια της διαδικασίας, βρέξτε ένα πανί, απλώστε το πάνω στον πάγκο και ακουμπήστε το βάζο πάνω του. Θα αποκτήσετε αυτόματα “αντιολισθητικό δάπεδο” (πάτο) και η δουλειά σας θα γίνει πιο εύκολα.

Την αδειάζουμε από το βαζάκι σε ένα δοχείο (εάν δεν θα τη χρησιμοποιήσουμε σε κάποια άλλη παρασκευή άμεσα, αλλά θέλουμε να τη διατηρήσουμε για κάποιες ημέρες στο ψυγείο, την αδειάζουμε σε δοχείο με ερμητικό κλείσιμο) και …καλή όρεξη. Είναι εντυπωσιακό το πόσο σταθερή και παράλληλα πόσο απαλή είναι !!! Όσο για τη γεύση...