Μία μαρμελάδα βερύκοκο. Του ήλιου και της Αργυρούς

Και σε αυτή τη συνταγή (όπως και στη «Μαρμελάδα με ροδάκινα & βερύκοκα. “Εις σάρκαν μία”»), όλη διαδικασία αρχίζει το προηγούμενο βράδυ. Κατ’ αρχήν, πλένουμε καλά τα φρούτα μας.

Ανοίγουμε τα βερύκοκα στα δύο και τους αφαιρούμε το κουκούτσι.

Έτσι ανοιγμένα στη μέση και χωρίς να τα κόψουμε παραπάνω, τα τοποθετούμε στον πάτο μιας κατσαρόλας, με την κοιλότητα του κουκουτσιού προς τα πάνω. Στρώνουμε έτσι μία στρώση ανοιγμένα βερύκοκα,

Και πασπαλίζουμε από πάνω τους τη μισή από τη ζάχαρη.

Στρώνουμε και μία δεύτερη δόση βερύκοκων, με τον ίδιο τρόπο,

Και πάνω τους απλώνουμε την υπόλοιπη ζάχαρη.

Σκεπάζουμε την κατσαρόλα με διαφανή μεμβράνη

Και την βάζουμε σε δροσερό μέρος (καλύτερα στο ψυγείο, με τις ζέστες που υπάρχουν..), να σιτέψουν, να ζυμωθούν, όλο το βράδυ.

Την επόμενη, τα φρούτα θα έχουν βγάλει τα υγρά τους. Ανεβάζουμε την κατσαρόλα στο μάτι και αφήνουμε τα φρούτα να πάρουν μία βράση.

Μόλις αρχίσει να σχηματίζεται αφρός, τον αφαιρούμε με τρυπητή κουτάλα. και κλείνουμε το μάτι. Αυτός ήταν όλος ο βρασμός. Ίσα-ίσα μία βράση. Πολύ λίγος, δεν συμφωνείτε;

Ισομοιράζουμε, τώρα, το περιεχόμενο της κατσαρόλας σε δύο ίδια πυρέξ (δείτε το “λίγα μυστικά ακόμα”). Αυτά θα είναι ο “φούρνος” μας, όπου θα “ψηθεί” η μαρμελάδα. Πηγή θερμότητας; Ο... ήλιος!!! Και πως θα τον μαζέψουμε μέσα στα πυρέξ;

Πρώτα πρέπει να σκεφθούμε πως θα προστατέψουμε τη μαρμελάδα μας από την “mirmigia and Co”. Τοποθετούμε τα πυρέξ μέσα σε ένα μεγαλύτερο ταψί, στο οποίο ρίχνουμε νερό. Έτσι, τα διάφορα έρποντα έντομα δεν μπορούν να πλησιάσουν τα πυρέξ, τα εμποδίζει το νερό. Με τα ιπτάμενα, όμως, τι γίνεται;

Αυτά θα τα κρατήσει μακριά ο...”συγκεντρωτικός φακός” μας. Έτσι όπως είναι δίπλα δίπλα τα δύο πυρέξ, τα σκεπάζουμε με ένα ενιαίο κομμάτι γυαλί (ή δύο μικρότερα, ένα για το κάθε πυρέξ, εάν δεν έχουμε ένα μεγάλο). Η γυάλινη επιφάνεια θα πρέπει να κλείνει εντελώς τα πυρέξ και να απομονώνει το εσωτερικό τους. Η κύρια όμως λειτουργία του “συγκεντρωτικού φακού” είναι ότι θα μαζέψει τις αχτίνες του ήλιου, και μαζί με αυτές και τη θερμότητά τους, μέσα στο πυρέξ. Έτοιμος και ο “φούρνος” μας, που είναι ταυτόχρονα και η προστασία από τα ιπτάμενα έντομα, της “melisses and Co”.

Σημ. ggrΕγώ, αφ’ ενός μεν επειδή δεν είχα κομμάτια γυαλί (και άντε να τρέχεις, τώρα, να βρίσκεις τζαμά..), εφ’ ετέρου επειδή έχουμε δύο ολόιδια πυρέξ που κουμπώνουν μάλιστα εάν τοποθετηθεί το ένα σαν καπάκι του άλλου, ακολούθησα μία άλλη μέθοδο. Άδειασα την κατσαρόλα στο ένα πυρέξ και το καπάκωσα με το δεύτερο, κλείνοντάς το ερμητικά. Διαλέξτε όποια μέθοδο προτιμάτε. Εγώ στα βήματα που ακολουθούν θα αναφέρομαι και στις δύο

Βάζουμε το ταψί, με μέσα του τα δύο πυρέξ και το γυαλί από πάνω τους (ή με το ένα πυρέξ το σκεπασμένο με το δεύτερο, στην δική μου περίπτωση -βλέπετε φωτογραφία), σε ένα μέρος με πολύ ήλιο. Το γυαλί θα συγκεντρώσει την θερμότητά του στο εσωτερικό των πυρέξ και το “ψήσιμο” της μαρμελάδας αρχίζει.

Η θερμότητα που αναπτύσσεται μέσα στο πυρέξ δημιουργεί υδρατμούς στο κάτω μέρος του γυαλιού. Κάθε απόγευμα λοιπόν που θα φεύγει ο ήλιος, πρέπει να σηκώνουμε το γυαλί και να σκουπίζουμε τους υδρατμούς, στεγνώνοντας το γυαλί. Αλλιώς, με το που θα κρυώνει η ατμόσφαιρα το βράδυ, θα στάζουν μέσα στη μαρμελάδα.

Κάθε δύο ημέρες, αφού πρώτα σκουπίσουμε το γυαλί, ρίχνουμε και ένα ανακάτεμα στη μαρμελάδα μέσα στα πυρέξ. Επίσης, ελέγχουμε συχνά και τη στάθμη του νερού στο ταψί. Δεν πρέπει ποτέ να εξατμισθεί από τον ήλιο, η μαρμελάδα μας κινδυνεύει από τα μυρμήγκια. Συνεπώς, διατηρούμε τη στάθμη του νερού σταθερή, προσθέτοντας κάθε ημέρα από λίγο.

Σε 10 ημέρες (με την προϋπόθεση ότι δεν θα έχουμε τίποτα άγριες συννεφιές), η μαρμελάδα είναι έτοιμη. Το νερό θα έχει εξαφανισθεί και τα φρούτα θα είναι μαλακωμένα και ωριμασμένα.. Έτοιμη!!

Την βάζουμε σε αποστειρωμένα βαζάκια. Το άρωμα των φρούτων παραμένει αναλλοίωτο (γι’ αυτό και πρέπει να διαλέξουμε φρούτα από κάποια ποικιλία πολύ αρωματική, η όποια διαφορά στην τιμή εξαφανίζεται από το ότι δεν καίμε σχεδόν καθόλου ηλεκτρική ενέργεια). Αναλλοίωτες παραμένουν και όλες οι βιταμίνες του φρούτου, αφού οι θερμοκρασίες που αναπτύσσονται είναι πολύ χαμηλότερες από εκείνες μέσα στη κατσαρόλα ή και στον φούρνο.

Μερικές ενδιάμεσες φάσειςΗ μαρμελάδα, μετά από 3 ημέρες έκθεσης στον ήλιο.

Η μαρμελάδα μετά από 5 ημέρες έκθεσης στον ήλιο.

Μετά την 6η ημέρα και θέλοντας να επιταχύνω τα πράγματα, έλιωσα τα ήδη πολύ μαλακωμένα φρούτα, πιέζοντάς τα με πιρούνι.

Η μαρμελάδα μετά από 10 ημέρες έκθεσης στον ήλιο και αφού είχε προηγηθεί το λιώσιμο με το πιρούνι.

Το ταψί, μετά από 5 ημέρες έκθεσης στον ήλιο. Είναι φανερά τα κατάλοιπα (άλατα) από το νερό που εξατμιζόταν τόσες ημέρες στον ήλιο. Ευτυχώς, απομακρύνονται εύκολα.