Μουστοκούλουρα αφράτα, γεμάτα αρώματα!

“Μπαμπά, όταν θα φτιάξουμε τα κουλουράκια, ΕΓΩ θα τα φτιάξω… Δεν θα ανακατευθείτε ούτε η μαμά, ούτε εσύ…” Μπροστά σε μία τέτοια δήλωση, με τόση αποφασιστικότητα, εγώ τουλάχιστον κάνω πίσω…Ύστερα, είναι και ότι το δικαιούται, βρε παιδί μου. Αυτός ο μούστος πέρασε σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από τα χέρια της… Τρύγησε στο αμπέλι, γέμισε και έσυρε τις κλούβες, πάτησε τα σταφύλια στο πατητήρι… Μόνο που δεν τον έβρασε, αλλά είχε ήδη προσφέρει τη δική της συνδρομή, δύσκολο λοιπόν να της χαλάσεις χατίρι.Το είχα ξεχάσει και έτσι, όταν μου ζήτησε να της βρω “τη συνταγή για τα μουστοκούλουρα”, ένοιωσα ένα τσίμπημα στην καρδιά, ένα “κέντρισμα” ζήλιας, κακεντρέχειας… Ε, όχι και να μας κάνουν πέρα τα νιάνιαρα…Εκείνη την ώρα ήταν που σκέφθηκα να “της την χαλάσω τη συνταγή”!!! Και έβαλα μπροστά το σχέδιο… Κινήσεις συντονισμένες, προσεκτικές, με καθαρό νου και αποφασιστικότητα. Θα σου δείξω εγώ…. Νιάνιαρο…Βρήκα μία συνταγή στο site (“Μουστοκούλουρα μαλακά” από την maraki98) και …της άλλαξα τα φώτα. Στην κυριολεξία!!! Τι το αλεύρι της άλλαξα, τι τον μούστο της τον …“αναβάθμισα” με πετιμέζι, προσέθεσα επιπλέον baking powder (κάπου διάβασα ότι μπορεί και να κατάφερνα με αυτόν τον τρόπο να πικρίσουν…), είπα να τα κάνω και “ζαλιστικά” (έκφραση της κόρης μου για την tiramisu που φτιάχνω) και τους προσέθεσα και κονιάκ πολλών αστέρων, τα φλόμωσα στην κανέλλα και το γαρύφαλλο… Έκανα ό,τι μπορούσα να έρθει η ώρα που θα άκουγα “τα μουστοκούλουρα, την επόμενη φορά θα τα κάνει ο μπαμπάς”Αμ δε… Τα μουστοκούλουρα ήσαν υπεράνω κάθε προσδοκίας, εξαιρετικά στην υφή και υπέροχα στη γεύση, με ένα σοκολατένιο χρώμα που παρέπεμπε σε ύπαρξη κακάο, με μια πλανεύτρα γεύση ποτού κάπου “στο βάθος”… ΥΠΕΡΟΧΑ!!!Το αποτέλεσμα ήταν να απαιτήσει η μικρή να καλυφθεί η συνταγή της (της; της; τηηηηηης;) με “δικαιώματα” και να καταφέρω, μόλις σήμερα, που έχει πάει στο σχολείο της, να γράψω αυτές τις γραμμές, ελπίζοντας ότι δεν θα το αντιληφθεί. Και ότι δεν θα έχω και κάποιο πρόβλημα με τη Διαχείριση για θέματα copyright ….. Οι φωτογραφίες ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ, το ορκίζομαι!!!

Λίγα μυστικά ακόμα

Η ύπαρξη του χαρουπάλευρου τους έδωσε ένα σκούρο σοκολατένιο χρώμα και μία γεύση που φέρνει πολύ κοντά στης σοκολάτας. Και το κονιάκ προσθέτει έναν αυθάδικο τόνο στη μαλακή ζύμη, που σε κάνει να θέλεις να περάσεις αμέσως στο επόμενο…Εάν σας αρέσουν με σουσάμι (εμείς δεν ξετρελλαινόμαστε, οικογενειακώς) μπορείτε να περάσετε τα ήδη σχηματισμένα κουλουράκια σας (βήμα 20 και πριν τα αραδιάσετε στο ταψί) από ένα πιάτο όπου έχετε βάλει σουσάμι). Το σουσάμι εύκολα θα κολλήσει στην υγρή ακόμη ζύμη τους.Όσον αφορά στις ποσότητες των υγρών και των αλεύρωνΑυτές που δίνονται είναι ισορροπημένες έτσι ώστε να μας δώσουν ακριβώς την υφή της ζύμης που θέλουμεΜαλακή, να την νοιώθουμε υγρή στα χέρια μας αλλά να μη κολλάει (μόνο που θα μας τα μαυρίσει. Εξ’ αιτίας της ύπαρξης του σκούρου χαρουπάλευρου). Επειδή όμως η απορροφητική ικανότητα των διαφόρων αλεύρων που κυκλοφορούν στην αγορά ποικίλει, το αλεύρι πρέπει να πέφτει σταδιακά στα υγρά της συνταγής, να ανακατεύεται καλά για να ενσωματωθεί μαζί τους και μόνο κατόπιν να προχωρούμε σε νέα ποσότητα, εφ’ όσον φαίνεται να την θέλει η ζύμη. Εμάς, η ποσότητα των αλεύρων μας βγήκε “στο γραμμάριο”.Όσον αφορά τώρα στον χρόνο ψησίματοςΜε κουλούρια του μεγέθους που φαίνονται στις φωτογραφίες (μας βγήκαν 30 κομμάτια, συνολικά, συνεπώς περί τα 50 γραμμάρια ζύμης το καθ’ ένα), ψημένα στη δεύτερη θέση από κάτω του φούρνου, τα 17 λεπτά ψησίματος είχαν σαν αποτέλεσμα κουλουράκια πολύ αφράτα εσωτερικά, που ίσα που “κρατούσαν” μία πολύ λεπτή τραγανή επιφάνεια. Ακριβώς όπως μου αρέσουν!!!!!Επίσης, ψήσαμε τις δύο λαμαρίνες σε δύο χρόνους, λόγω της παντελούς ασχετοσύνης μου για το πώς θα ψηνόντουσαν εάν τις έβαζα μαζί. Αυτό βέβαια σημαίνει επιπλέον χρόνο ψησίματος, άρα επιπλέον κατανάλωση ενέργειας και επιπλέον κόστος. Εσείς με τη μεγαλύτερη εμπειρία, δεν έχετε κανένα λόγο να το κάνετε…