ggr
ggr @george
Athens

“Εγώ να το φάω θέλω, δεν με νοιάζει όπως και να λέγεται”. Τον θυμάστε ; Ο Γιώργος Κωνσταντίνου στην αξέχαστη σκηνή με το προφιτερόλ, στο “Χτυποκάρδια στο θρανίο”.Η ίδια αντίδραση και από όσους ξένους συνόδεψα έξω για φαγητό, για δεύτερη φορά. Εκείνο το καυτερό αλλά τόσο ενδιαφέρον πιάτο που είχαν δοκιμάσει την προηγούμενη φορά, “θα μπορούσαμε να έχουμε πάλι ένα πιάτο στο τραπέζι;” Δεν μπορούν να το προφέρουν, αλλά τρελαίνονται να το τρώνε. Να που η ελληνική φέτα γίνεται και με άλλο τρόπο εκτός από “choriatiki” σαλάτα. Αν μπορούσαν και να το προφέρουν...”Μπουγιουρντί”. Λέξη τουρκική, που στα χρόνια της οθωμανικής αυτοκρατορίας σήμαινε αρχικά έγγραφη διαταγή και στη συνέχεια επίσημο δημόσιο έγγραφο, με δυσάρεστο συνήθως περιεχόμενο. Περιεχόμενο που σε “τσουρούφλιζε”, σε έκαιγε. Η ονομασία, λοιπόν, του πιάτου, “μπουγιουρντί”, του δόθηκε ακριβώς επειδή (πρέπει να) είναι πολύ καυτερό.Μεζές λοιπόν που τον τρως και σου μένει αξέχαστος. Όχι μόνο από τη νοστιμιά του αλλά και από το μπουρλότο που βάζει στο στόμα σου. Στα χρόνια τα φοιτητικά, ήταν το βασικό μας πιάτο, γύρω από το οποίο το γκαρσόνι (συχνά συμφοιτητής κάποιου από εμάς) αράδιαζε τα υπόλοιπα πιάτα. Και εκείνα με εξ’ ίσου έντονες, δυνατές, γεύσεις, το “άλλοθι” για να πιούμε δυό-τρία ποτήρια κρασί παραπάνω .Από τότε πέρασαν χρόνια. Οι αξέχαστες εκείνες παρέες έχουν σκορπίσει στις τέσσερις γωνιές του κόσμου, η ένταση όμως του πιάτου ήταν τόσο δυνατή που, κάθε φορά που το γεύομαι, μου ξαναφέρνει στο μυαλό πολύβουες μαζώξεις, χαρούμενα νεανικά πρόσωπα, ανέμελα, χέρια με πιρούνια να ορμούν στα πιάτα, χέρια με ποτήρια να σηκώνονται ψηλά, χέρια με πονηρές προθέσεις να κινούνται υπογείως, χέρια σε γροθιά να ορκίζονται ότι “θα το αλλάξουνε αυτόν τον κόσμο”!!! Δυστυχώς, οι αλλαγές που η δική μου η γενιά έφερε σε αυτόν τον κόσμο είναι καταστροφικές...Το πιάτο, παραδοσιακά, ψήνεται μέσα σε πήλινα, μικρά σκεύη, κάτι σαν τα παραδοσιακά δοχεία των γιαουρτιών. Λες και έχουν μία μαγεία επάνω τους, τα χοντροφτιαγμένα αυτά σκεύη ασκούν μία ανεξήγητη γοητεία επάνω μου, μου φτιάχνουν τη διάθεση, σαν τα βλέπω να έρχονται στο τραπέζι. Βοηθούν το φαγητό να ψηθεί καλύτερα (η φέτα αλλά και η ντομάτα πρέπει να ψηθούν καλά, να αποσυντεθούν πρώτα, για να επανασυντεθούν και, με τη βοήθεια του μπούκοβου και του καλού ελαιόλαδου να δώσουν την απαράμιλλη γεύση του βορειοελλαδίτικου αυτού πιάτου.Αυτή τη φορά όμως το έφτιαξα μέσα σε διαφορετικά “σκεύη”. Η αρχική επινόηση ήταν της C o n n a, που έχει μία ωραία συνταγή, “ Αυγά με τυρί και μπέικον σε ζύμη ”, όπου φτιάχνει ουσιαστικά, μικρές ζυμαρένιες φορμίτσες και εκεί μέσα ψήνει αυγά. Κάτι ρευστό, δηλαδή. Γιατί να μη φτιάξω και εγώ το μπουγιουρντί μου έτσι; Να δούμε εάν πέτυχε; Για να δούμε...Αφιερωμένο σε όλους και όλες τους φίλους/φίλες, που ξέρω ότι και εγώ επιστρέφω πότε-πότε στο μυαλό τους…

Λίγα μυστικά ακόμα

Η συνταγή για το μπουγιουρντί είναι η ίδια και για τα σκεύη που παραδοσιακά χρησιμοποιούνται για αυτό το πιάτο (δείτε “Εισαγωγή”). Δεν χρειάζεται συνεπώς να αλλάξετε τίποτα εάν το φτιάξετε σε πήλινα σκεύη. Είναι επίσης προφανές ότι μπορεί να γίνει και σε μικρότερες φόρμες για muffins, με τη διαφορά ότι δεν θα χωρούν ποσότητες που να μπορούν να σας ικανοποιήσουν.Για να υπολογίστε τη διάμετρό της “πιτούλας”, του ζυμαριού, που θα ανοίξετε από το κάθε ρολό του ζυμαρούλη που θα κόψετε, (το μέγεθός της θα ποικίλει, ανάλογα με το μέγεθος της φόρμας που θα χρησιμοποιήσετε), μετρήστε τη διάμετρο της βάσης της φόρμας και το βάθος της (μετρημένο λοξά, ακουμπηστά πάνω στη φόρμα, ΟΧΙ κατακόρυφα). Προσθέστε διάμετρο και ΔΥΟ φορές το βάθος και έχετε –π ε ρ ί π ο υ– τη διάμετρο που πρέπει να έχει το ζυμαράκι σας ανοιγμένο. Έτσι, εάν βρείτε τη διάμετρο 10 εκατ. και το βάθος 5, όπως στις φόρμες των φωτογραφιών, ανοίξτε το ζυμαράκι σας σαν πιτούλα των 20 εκατοστών. Και λίγο μικρότερη να την ανοίξετε δεν πειράζει, με την πίεση που θα ασκήσετε στο βήμα 9 , θα έρθει να εφαρμόσει σωστά στη κοιλότητα της φόρμας). Όταν θα ανοίξετε την πρώτη και πριν περάσετε στην επόμενη, δοκιμάστε την πως εφαρμόζει μέσα στη φόρμα και ανάλογα τροποποιήστε την αρχική σας επιλογή, μικραίνοντας ή μεγαλώνοντας τη διάμετρο του ανοιγμένου ζυμαριού.

Δες περισσότερα
Διόρθωση συνταγής

Υλικά

28 Minutes
6 (ριψοκίνδυνα) άτομα
  1. 600 γρ. φέτα
  2. 1,5-2 κ.γ. μπούκοβο (ανάλογα με το πόσο καυτερό θέλετε να είναι)
  3. 1 κ.γ. ρίγανη
  4. 2 ντομάτες (διαλέξτε τουλάχιστον βιολογικές, τέτοια εποχή που είναι…)
  5. 1 μεγάλη καυτερή πιπεριά (καλύτερα πράσινη (για ποικιλία χρωμάτων, αλλά και κόκκινη είναι γευστικά το ίδιο)
  6. 6-8 κ.σ. καλό ελαιόλαδο
  7. 1 συσκευασία ζύμη για πίτσα (ζυμαρούλης)

Οδηγίες μαγειρέματος

  1. 1

    Αφού τις πλύνουμε καλά, ξεφλουδίζουμε τις ντομάτες. Έναν εύκολο τρόπο για να γίνει αυτή η δουλειά, να φεύγει η φλούδα σχεδόν από μόνη της, θα βρείτε στις σχετικές οδηγίες για το “ Πως ξεφλουδίζουμε μια ντομάτα” στο site.

  2. 2

    Την ίδια ώρα, προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς.

  3. 3

    Τις κόβουμε σε μικρά κυβάκια. Διαλέξτε σαρκώδεις ντομάτες, να μην έχουν πολλά υγρά, προσφέρουν μεν σε νοστιμιά αλλά θα σας καθυστερήσουν το ψήσιμο και θα μικρύνουν την ποσότητα που θα μείνει στο πιάτο.

  4. 4

    Κόβουμε το ρολό του ζυμαρούλη κάθετα στην έννοια του μήκους του, σε 6 ροδέλες. Κόβουμε, τέλος, και την φέτα μας σε 6 φέτες (όσες και οι φόρμες, οι θέσεις στο ταψάκι), βάρους 100 γραμμαρίων η κάθε μία (περίπου)

  5. 5

    Λαδώνουμε ένα ταψάκι με μεγάλες φόρμες για muffins (από αυτά των 6 μεγάλων υποδοχών).

  6. 6

    Ανοίγουμε τις 6 ροδέλες αρχικά με τη βοήθεια ενός μικρού πλάστη και στη συνέχεια με τα χέρια μας (είναι πιο εύκολο), να γίνουν σαν μικρά πιατάκια. Υπολογίστε τη διάμετρό τους ανάλογα με το μέγεθος της φόρμας. Για φόρμες σαν αυτές που χρησιμοποίησα εγώ, χρειάζονται δίσκοι ζύμης περίπου 20 εκατοστών διαμέτρου.

  7. 7

    Τοποθετούμε κάθε ζυμαράκι πάνω από μία φόρμα και, πιέζοντας ελαφρά, το βυθίζουμε μέσα στη θήκη και του δίνουμε το σχήμα, έτσι ώστε να εφαρμόζει στα τοιχώματά της. Μόλις δώσετε την πρώτη ώθηση, η βαρύτητα θα κάνει αυτή την υπόλοιπη δουλειά. Δώστε προσοχή στο άνοιγμα και στην τοποθέτηση της ζύμης, να μη την τρυπήσετε.

  8. 8

    Ψήνουμε στον προθερμασμένο φούρνο για μόλις 6 λεπτά. Η ζύμη στις φόρμες θα μισοψηθεί, αλλά θα είναι ακόμη εύπλαστη. Θα φουσκώσει λίγο, αλλά εύκολα θα ξαναπάρει το σχήμα των φορμών.

  9. 9

    Αυτό και κάνουμε. Βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο και, με τη βοήθεια της καμπυλωμένης λαβής μιας ξύλινης κουτάλας λέει η Conna, χρησιμοποιώντας το γουδοχέρι το έκανα εγώ, πιέζουμε την εύπλαστη αυτή ζύμη που μισοψήθηκε μέσα στις θήκες, στο κέντρο της, και την ξαναβαθουλώνουμε, ώστε να πάρει και πάλι το σχήμα τους. Με τον τρόπο αυτό, δημιουργούμε χώρο για τα υλικά του μπουγιουρντί, φτιάχνουμε δηλαδή, ένα “ζυμαρένιο σκεύος”. Προσοχή και εδώ, να μη τρυπήσετε τη ζύμη.

  10. 10

    Στον πάτο του κάθε τέτοιου “σκεύους” βάζουμε τη φέτα και πασπαλίζουμε από πάνω της με τη ρίγανη και το μπούκοβο.

  11. 11

    Από πάνω της μοιράζουμε το μισό ελαιόλαδο.

  12. 12

    Κατόπιν ρίχνουμε στις θήκες τα κυβάκια της ντομάτας

  13. 13

    Την γλυκιά, αλλά και την καυτερή πιπεριά (κομμένες σε λεπτές ροδέλες ή μπαστουνάκια). Τους σπόρους της καυτερής πιπεριάς (αλλά και τις λεπτές και ανοικτόχρωμες συνδέσεις τους με τον καρπό) αποφασίζετε εσείς εάν θα τους αφήσετε ή θα τους αφαιρέσετε, στη βάση του πόσο αντέχετε τις καυτερές γεύσεις.

  14. 14

    Περιχύνουμε με το υπόλοιπο ελαιόλαδο.

  15. 15

    Ψήνουμε στο γκριλ για ένα 10λεπτο με 15λεπτο (εξαρτάται και από το είδος της φέτας, πόσο εύκολα δηλαδή θα λιώσει, αλλά και από τον ίδιο σας τον φούρνο). Στη φωτογραφία φαίνεται να βάζω για ψήσιμο 4 τέτοια μπουγιουρντί αλλά και δύο αυγουλάκια με ζαμπόν και τυρί. Σας το είπα, πολύ μου άρεσε η ιδέα της Conna (στην κόρη να δείτε.....)

  16. 16

    Όταν το βγάλουμε από τον φούρνο, το ξεφορμάρουμε όσο πιο γρήγορα μας επιτρέπει η καυτή ζύμη και σερβίρουμε. Το έδεσμα είναι πιο...έδεσμα σαν είναι καυτό, όσο περισσότερο γίνεται. Να το κρυώνεις τελευταία στιγμή, φυσώντας το στο πιρούνι, στα...περίχωρα του στόματος.

  17. 17

    Εδώ θα διαπιστώσετε πόσο σημαντικό είναι να μην έχετε τρυπήσει το ζυμάρι. Στο μπουγιουρντί δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία (απλά πρέπει να μην έχει χυθεί το λάδι που ρίξαμε), αλλά για τα αυγά είναι πολύ σημαντικό, για να μη χυθούν στον πάτο της φόρμας και ψηθούν έξω από αυτήν (δείτε τα τι ωραία που φαίνονται στην άκρη της φωτογραφίας !).

Αντιδράσεις

Από

ggr
ggr @george
στις
Athens