Spaghetti, “το τελευταίο γουρουνάκι της Άνοιξης”
Έχω ένα φίλο από την Καστοριά, με τον οποίο έχουμε γυρίσει ένα σωρό μέρη στην Ευρώπη. Είδαμε τόπους υπέροχους, γνωρίσαμε ανθρώπους κάθε λογής, δοκιμάσαμε γεύσεις περίεργες, “στραγγίσαμε” αρκετά μπαρ, ψωνίσαμε διάφορα για τα παιδιά μας, κάναμε και “ένα πέρασμα” από την Αμβέρσα για τις γυναίκες μας… Καλός, πολύ καλός φίλος… Μέχρι και την κόρη μου παρανυφάκι στο γάμο της δικής του κόρης διάλεξε να κάνει…Εκείνο που περισσότερο μου έχει μείνει από εκείνα τα ταξείδια, όταν αδειάζαμε από μία κατσαρόλα αχνιστά μύδια ο καθ’ ένας στις ταβέρνες των Βρυξελλών, ή ξεπετούσαμε το δεύτερο πιάτο Migas στην Καθέρες, στις εσχατιές της Ισπανίας, είναι οι διηγήσεις του για τον δικό του τόπο και τα έθιμά του. Για το Καρναβάλι, για τη λίμνη τους και το σπήλαιο, για την “γενοκτονία των μινκ” προκειμένου να περιφέρουν κάποιες σινάμενες-κουνάμενες το …γουνάκι τους, για το εξαιρετικό τσίπουρο που φτιάχνουν, για τη “γουρουνοχαρά” και τις τσιγαρίδες…Αυτά τα δύο τελευταία έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να βρω την ευκαιρία να πάω έναν Δεκέμβρη να τα παρακολουθήσω από κοντά. Ειδικά τα χοιροσφάγια, τη γουρουνοχαρά που λένε στα μέρη εκείνα, πρέπει να την παρακολουθήσω με κάθε τρόπο.Σε ανάμνηση άλλων εποχών, που κάθε σπίτι είχε το δικό του γουρούνι, τον δικό του χοίρο, αγορασμένο κάπου στον Μάιο και μεγαλωμένο όλον τον χρόνο με αποφάγια του σπιτιού, καλαμπόκι και πίτουρο, κολοκύθι, και κάπου εκεί, πριν τα χριστούγεννα, το έσφαζαν για να βάλουν στην άκρη το κρέας για όλη σχεδόν τη χρονιά, το λαρδί (το λίπος του, που η αξία του ανήγαγε το ζώο σε …άρχοντα, εξ’ ου και η ρήση “για το κομμάτι το παστό λέμε το χοίρο αφέντη”, για τους …“extra μεζέδες” (τα φλεμόνια, το σ’κώτι, τα λουκάνικα, κλπ),Ιεροτελεστεία πανάρχαια και πολύ διαδεδομένη σε όλη την Ελλάδα τα χοιροσφάγια, έστω και αν διαφέρει η στιγμή της “χαράς”, από το Δεκέμβριο μέχρι και την Αποκριά. Κάπου όμως μέσα στον Μάιο, άντε Ιούνιο, το κρέας του γουρουνιού τελείωνε και έμεναν κάποια λίγα κομμάτια, παστωμένα, για τα πρώτα κρύα του φθινοπώρου.Nα γιατί το όνομα “το τελευταίο γουρουνάκι της χρονιάς”. Από τα τελευταία κομμάτια του φετεινού γουρουνιού θα φτιάξουμε μία σπέσιαλ μακαρονάδα! Όχι λοιπόν απλά “Spaghetti με μπέικον”, αλλά “Spaghetti με το τελευταίο γουρουνάκι της χρονιάς”.Πώς έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι; “το μη χοίρον βέλτιστον”, σωστά; Όχι ακριβώς; Ε, δεν πάω καλά, μου φαίνεται… Και μη χοιρότερα!!!!!Λάζαρε, φίλε, σε ευχαριστώ για όλα!!!!!
Λίγα μυστικά ακόμα
Είναι και αυτό ένα πιάτο απλούστατο στην παρασκευή του, αλλά παράλληλα απολαυστικότατο!!! Έχει χρώμα (ντοματούλες και βασιλικός έχουν αναλάβει αυτή τη δουλειά), έχει γεύση (αυτό είναι δουλειά του μπέικον), έχει άρωμα (το λεμόνι, βλέπετε), έχει και ουσία (και πιο πιάτο με spaghetti δεν έχει;)Αυτός ο ήχος που ακούγεται, δεν είναι το γρύλισμα του γουρουνιού, αλλά …ήχοι απόλαυσης, που δεν μπορεί παρά να μου ξεφεύγουν πάνω από ένα τέτοιο πιάτο με spaghetti….
Υλικά
-
200 γρ spaghetti
-
4 φέτες μπέικον κομμένες σε λεπτές λωρίδες
-
20 μικρά ντοματάκια (τύπου “κεράσι”)
-
8 φρέσκα κρεμμυδάκια (λεπτά, όχι τίποτα “θηρία”…)
-
12 φύλλα βασιλικού
-
λίγη φλούδα λεμονιού κομμένη με λεπτό λεπτό julienne
-
2 κ.σ. παρθένο ελαιόλαδο
-
φρέσκια καυτερή πιπεριά (μέτριας έντασης)
-
αλάτι, ανάλογα με τα γούστα
-
1,5 κ.σ. τριμμένο τυρί parmigiano
Οδηγίες μαγειρέματος
-
1
Κόβουμε και αφαιρούμε τα πράσινα φύλλα από τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Δεν τα χρειαζόμαστε σε αυτή τη συνταγή (αν θέλετε, μωρέ, βάλτε τα, αλλά και σε μια σαλατούλα από δίπλα, θα είναι πολύ ωραία…). Εάν είναι πιο μακριά, τα κόβουμε σε κομμάτια των 6-7 εκατοστών μήκος. Στη συνέχεια, κόβουμε και αυτά τα κομμάτια στη μέση, κατά την έννοια του μήκους τους.
-
2
Βάζοντάς τα να στέκονται με την επίπεδη επιφάνεια που τα κόψαμε, τα κόβουμε με κοφτερό μαχαίρι και πάλι κατά την έννοια του μήκους τους, σε λεπτές λεπτές λωριδούλες, σε julienne.
-
3
Κόβουμε και την φρέσκια καυτερή πιπεριά, σε ροδέλες αυτή. Εάν δεν είναι πολύ καυτερή, μπορείτε να τη χρησιμοποιήσετε ολόκληρη. Εάν είναι, όμως, “φωτιά και λαύρα”, περιορισθείτε σε ένα μέρος της.
-
4
Πάμε τώρα στα τηγανο-κατσαρολικά μας… Η προετοιμασία της σάλτσας είναι πολύ γρήγορη, γι’ αυτό ξεκινούμε από τα spaghetti. Βάζουμε σε μία κατσαρόλα μπόλικο, καλά αλατισμένο, νερό και όταν αυτό φθάσει σε σημείο (έντονου) βρασμού, ρίχνουμε μέσα τα spaghetti. Θα τα “αποσύρουμε” όσο είναι ακόμη “molto al dente”…
-
5
Βάζουμε και ένα ευρύχωρο τηγάνι σε μία άλλη εστία, προσθέτουμε 2 κουταλιές (και αυτές όχι γεμάτες) ελαιόλαδο, το ζεσταίνουμε και ρίχνουμε την καυτερή πιπερίτσα να σοταρισθεί για 2 λεπτά.
-
6
Ρίχνουμε λοιπόν και το μπέικον το κομμένο σε μικρές λωρίδες και το σοτάρουμε και αυτό ελαφρά, να βγάλει το λίπος του. Να γιατί είμαστε προσεκτικοί με το λάδι, δεν υπάρχει λόγος να είναι πολύ, μας χρειάσθηκε μόνο για την πιπεριά όσο ήταν μόνη της (και μία κουταλιά ίσως να αρκεί). Τώρα το μπέικον βγάζει το δικό του λίπος.
-
7
Μόλις δούμε το μπέικον να αρχίζει να στεγνώνει, (προλάβετέ το νωρίς, δεν θέλουμε να γίνει τραγανό), προσθέτουμε το φρέσκο κρεμμυδάκι. Χαμηλώνουμε ακόμη τη φωτιά και τα αφήνουμε να αχνιστούν όλα μαζί. Εάν δούμε να στεγνώνει το τηγάνι, προσθέτουμε λίγο από το νερό που βράζουν τα spaghetti, για να μη καούν τα κρεμμυδάκια. Θα μαλακώσουν, τα κρεμμυδάκια “κάθονται” και μειώνεται η ποσότητα στο τηγάνι. Την ίδια ώρα που το άμυλο από το νερό του βρασμού αρχίζει και σχηματίζει μία ωραία κρεμούλα.
-
8
Τι λείπει ακόμη; Οι ντοματούλες!!! Τις κόβουμε άλλες στη μέση και άλλες στα τέσσερα (τις πολύ μικρές αφήστε τις και ολόκληρες) και τις προσθέτουμε στο τηγάνι. Προσθέτουμε λίγο νερό βρασμού ακόμη, ανεβάζουμε λίγο και την ένταση, αλατίζουμε και ανακατεύοντας με ξύλινο κουτάλι, αφήνουμε τις ντοματούλες ίσα να ζεματισθούν και να βγάλουν λίγη από την οξύτητά τους. Δεν θα τις βράσουμε, δεν θα κάνουμε σάλτσα ντομάτας εδώ.
-
9
Το λίγο ελαιόλαδο, το λίπος από το μπέικον, τα υγρά από τις ντομάτες και το πλούσιο σε άμυλο νερό του βρασμού, έχουν αρχίσει να σχηματίζουν μία πολύ ωραία σαλτσούλα. Κόψτε τα κοτσανάκια από τα φύλλα του βασιλικού και προσθέστε τα τώρα. Δίνουν ένα πολύ ωραίο άρωμα και αυτά, αλλά είναι λίγο σκληρά για να τα βάλουμε στο τέλος του μαγειρέματος, μαζί με τα φύλλα.
-
10
Τα λαχανικά μας είναι πια έτοιμα, περίπου την ώρα που έχουν βράσει και τα spaghetti Το μόνο που πρέπει να προσέχουμε είναι να μη στεγνώνει ποτέ εντελώς, το διορθώνουμε αυτό με λίγο από το νερό των spaghetti.
-
11
Με μία πιρούνα βγάζουμε τα spaghetti από την κατσαρόλα και, έτσι με όση υγρασία τραβούν μαζί τους, τα ρίχνουμε στο τηγάνι με τη σάλτσα. ΔΕΝ τα στραγγίζουμε.
-
12
Είναι βρασμένα “molto al dente”, έτσι δεν είχαμε πει; Ένα δίλεπτο λιγότερο από τον αναγραφόμενο χρόνο. Ε, αυτό το 2λεπτο θα το περάσουν μέσα στο τηγάνι, ανακατεύοντάς τα με τη σάλτσα, έχοντας σβήσει το μάτι (έτσι κι’ αλλιώς διατηρείται καυτό για ώρα… στις κουζίνες αερίου, μειώστε την ένταση στο χαμηλό).
-
13
Προσθέτουμε και άλλο λίγο νερό βρασμού, τα φύλλα του βασιλικού κομμένα σε μικρότερα κομμάτια με το χέρι, τα κομματάκια της φλούδας του λεμονιού και τελειώνουμε το μαγείρεμά τους ανακατεύοντας διαρκώς να καλυφθούν με ένα ωραίο στρώμα ημίρευστης κρεμούλας. Τα αρώματα που βγαίνουν από το τηγάνι είναι πραγματικά υπέροχα!!!
-
14
Αποσύρουμε το τηγάνι εντελώς από το μάτι και προσθέτουμε και το τριμμένο τυρί parmigiano. Ανακατεύουμε καλά να ενωθεί με τη σάλτσα, να ζεσταθεί και κρεμώσει και να καλύψει όλα τα spaghetti.
-
15
Και σερβίρουμε ζεστά-ζεστά, με λίγη σαλτσούλα και μια ροδέλα πιπερίτσας στην κορυφή.
Αντιδράσεις
Cooksnaps
Έφτιαξες αυτή τη συνταγή; Μοιράσου μια φωτογραφία του πιάτου σου!
Από
Σχόλια (3)
Ιδιαίτερα συγκινηθηκα απο την αναφορά σου στο μέρος που γεννήθηκα,την πανέμορφη Καστοριά.
Τώρα πώς κατέληξα να διαμενω Χανιά...όμως δεν παραπονιέμαι.Να είσαι καλά!Ευχαριστώ για τη συνταγή!