Τηγανητές φέτες (ή μπουκίτσες) mozzarella

Η τηγανιτή mozzarella είναι μία γευστική συνταγή που μπορεί να χρησιμεύσει τόσο για κυρίως πιάτο (για μικρά παιδιά) όσο και για ορεκτικό (σε γεύματα ενηλίκων). Είναι εύκολη, γρήγορη, πολύ γευστική και θα αρέσει τόσο στους πιτσιρικάδες σας όσο και στους μεγαλύτερους.Μπορεί να γίνει με βουβαλίσια mozzarella (με διαφορά καλύτερη), αλλά και με mozzarella από αγελαδινό γάλα. Αφού την κάνετε μία φορά με mozzarella (κάντε μου αυτή τη τιμή), μπορείτε στη συνέχεια να πειραματισθείτε και με άλλα τυριά.Εάν την προορίζετε για ορεκτικό, μειώστε τις ποσότητες που αναφέρονται.

Λίγα μυστικά ακόμα

[1] Το λάδι στο τηγάνι θα πρέπει να καλύπτει τις φέτες της mozzarella και να είναι πολύ ζεστό, για να ετοιμασθούν γρήγορα και να μη προλάβει να μαλακώσει πολύ η mozzarella και χάσει το σχήμα της.Μπορούμε, εάν θέλουμε, να τις περάσουμε και από ένα λεπτό στρώμα σουσαμιού. Το τελευταίο δίνει μία ξεχωριστή γευστική νότα, αρκεί να μη σας ενοχλεί το σουσάμι.Συνοδεύεται εξαιρετικά με μία δροσερή σαλάτα, είτε ντοματούλες με φρέσκο κρεμμυδάκι, δυό φύλλα βασιλικού και μια σταλιά καλό ελαιόλαδο, είτε με φύλλα μαρούλι καλά στεγνωμένα, κρεμμυδάκι και λίγο άνηθο. Με τις σαλάτες, βέβαια, παύει να είναι ορεκτικό και γίνεται ένα ωραίο κυρίως πιάτο. Ωραίο και πολύ γρήγορο, δεν θα χρειασθούν πάνω από 15 λεπτά συνολικά.Διαβάζω και για αρκετές παραλλαγές που χρησιμοποιούν αντί ελαιόλαδου άλλα, ελαφρύτερα, λάδια, όπως για παράδειγμα ηλιέλαιο. Δείτε τι σας αρέσει (και τι συνήθως χρησιμοποιείτε στο τηγάνισμα) και αναλόγως πράξετε.Θέλετε να κάνετε και τις πονηράδες σας ? Στη περίπτωση, λοιπόν, που θα χρησιμοποιήσουμε μεγάλη mozzarella, μπορούμε να κόψουμε τις φέτες όχι στο ένα εκατοστό πάχος αλλά στο μισό. Σε ένα τηγανάκι μαλακώνουμε ψιλοκομμένο κρεμμύδι, προσθέτουμε λίγα μπιζέλια από τα προβρασμένα (σε βαζάκι ή σε κονσέρβα), νοστιμίζουμε με λίγο αλάτι και πιπέρι και, αφού δημιουργήσουμε πιέζοντας με τα δάκτυλα –με προσοχή μη τις διαλύσουμε– μία κοιλότητα στο κέντρο κάθε φέτας mozzarella, μοιράζουμε εκεί τα μπιζελάκια και το κρεμμυδάκι μας. Να δημιουργούν ένα χαμηλό βουναλάκι που θα βγαίνει μέσα από την κοιλότητα, δεν πειράζει, θα έρθει από πάνω η κοιλότητα της άλλης φέτας να τα “εγκλωβίσει”. Βάζουμε λοιπόν, και τη δεύτερη φέτα από πάνω, πιέζουμε ελαφρά να “κυλήσουν” μεταξύ τους και ακολουθούμε κανονικά τη διαδικασία του παναρίσματος που περιγράφεται πιο πάνω (με ή χωρίς τριμμένη φρυγανιά). Θα γλύφετε και τα δάκτυλά σας.